Światła września recenzja

Carlos Ruiz Zafon to pisarz znany na całym świecie. Zyskał rozgłos dzięki powieściom "Cień wiatru" oraz "Gra anioła". Miałam ogromną przyjemność zapoznać się z powieścią "Cień wiatru". Zauroczyła mnie sama treść powieści, jednak nie byłoby tak bez świetnego stylu autora. Z wielkim zapałem zabrałam się za kolejną powieść Zafona, która niedawno została wydana w Polsce. "Światła września", bo o niej mowa okazała się być dla mnie niespodzianką. Nie tego się spodziewałam, jednak nie twierdzę, że książka mnie nie zainteresowała, wręcz przeciwnie...


Główna akcja książki toczy się we Francji w roku 1936. Simone Sauvelle zostaje wdową. Jej życie zmienia się diametralnie. Nagle okazuje się, że mąż zostawił ją z dziećmi Irene i Dorianem bez środków do życia, a nawet z długami, które muszą spłacić. Jak to zwykle bywa, większość znajomych i przyjaciół odwraca się plecami. Simone robi wszystko, by zapewnić sobie i dzieciom byt. Znajduje pracę. Wraz z dziećmi wyjeżdża do Normandii gdzie nowy pracodawca, ekscentryczny wynalazca zabawek oferuje jej pracę jak i mały domek na Cyplu. Na pierwszy rzut oka wszystko okazuje się w jak najlepszym porządku. Cudowne miejsce, dobra praca, sympatyczny pracodawca. Jednak rodzina nie czuje się w tym miejscu dobrze, czy oby na pewno jest tu bezpiecznie?

Autor stworzył ciekawą historię. Opisał losy zwyczajnej rodziny, która musi pogodzić się ze śmiercią najbliższej osoby. Nie ułatwia im jednak fakt, że zostają bez środków do życia. Matka, obecnie głowa rodziny, robi wszystko by zapewnić byt swym dzieciom. Przyjmuje pracę, która wymaga przeprowadzki. Dzieciom teoretycznie jest się łatwiej przystosować do nowych warunków. W praktyce jednak jest im ciężko i szukają przyjaciół, zajęć, które pomogą przetrwać ten czas. Zafon świetnie wplótł wątek przyjaźni, a nawet pierwszej młodzieńczej miłości i fascynacji. Irene i Ismael to właśnie ta zakochana para nastolatków, jako jedyni mają odwagę by zmierzyć się z złowrogą tajemnicą.
"Światła września" to dobra powieść skierowana głównie do młodzieży. Myślę jednak, że wiek tu nie ma znaczenia i każdy znajdzie coś dla siebie. Autor w powieści zapewnił nam z pewnością ogromną dawkę tajemnicy i grozy, gdzie przez większość powieści trzymał czytelnika w napięciu. Nie zapomniał osłodzić książki młodzieńczą fascynacją, miłością jak i cudownymi opisami Normandii. Dodatkowo wprowadził elementy fantastyki, które dopełniły całości i nadały powieści pewnego dreszczyku.
"Światła września" to zdecydowanie powieść, która zasługuję na uwagę i proponowanie ją innym. Szkoda tylko, że Carlos Ruiz Zafon nie zdradził dalszych losów Irene i Ismaela. Może kiedyś doczekam się ich dalszych losów, póki co z przyjemnością polecam tę książkę miłośnikom grozy i tajemnicy.