Morderstwo w świątecznym ekspresie recenzja

Każdy zna Agathę Christie i jej twórczość. Nawet jeśli nie czytał, to kojarzy. Wszyscy wiemy, że są to klasyki kryminału. I dla niektórych niedościgniony ideał. Dlatego niedziwne jest, że wielu się inspiruje jej twórczością. Tak było także w tym przypadku. Autorka zainspirowała się “Morderstwem w Orient Expressie”. Niestety nie jestem w stanie powiedzieć w jakim stopniu, gdyż nie czytałam tej książki lub po prostu nie pamiętam.

Zacznę od rzeczy, która była moim zdaniem nie do końca dobrze napisana w tej książce. Powód, dla którego doszło do tej całej sytuacji, jest opisywany tak naprawdę przez całą książkę. Gdzieś tam się pojawia w równym kontekście. Z jakiegoś powodu lekko mnie to drażniło. Nie chodziło o sam temat, bo ogólnie jest on ważny i należy o tym mówić, ale o to, jak został ujęty. Czułam, że trochę tego za dużo i przysłania mi inne rzeczy.

Główna bohaterka w jakiś stopniu była irytująca. Trochę jakby sama nie wiedziała, czego chce. Wzbraniała się przed pewnymi rzeczami, choć nie miało to sensu. Jednocześnie pasowała tam, została wpasowana w całą narrację idealnie. Myślę nawet, że takie jej zachowania były potrzebne dla fabuły.

Oprócz tych dwóch rzeczy to książka jak najbardziej mi się podobała. Był to poprawny kryminał, interesujący i trzymający w napięciu. Dużą robotę robiło to, że fabuła rozwija się w jednym miejscu. Ten pociąg dawał ogromny klimat. No i oczywiście świąteczny klimat było czuć. To nie był jedynie chwyt i jak najbardziej fabuła bez tego nie trzymałaby się kupy.

Myślę, że dałoby się dojść, kto jest mordercą lub przynajmniej dojść do tego, jaki był motyw. Jednak ja zawsze miałam problem z wyłapywaniem takich rzeczy, ale to raczej plus, bo zawsze na koniec jestem zaskakiwana.

Tak naszła mnie myśl, że ta książka jest w pewnym sensie feministyczna. Choć myślę, że nie było to w żaden sposób toksyczne. Po prostu było to ważne dla całości historii. Cała historia, te morderstwa były pretekstem do ukazania pewnego problemu. Jak wcześniej wspomniałam, mi nie do końca pasuje, jak został ujęty. Jednak podsumowując, całość ta książka ma do pokazania więcej, niż może się wydawać.