Świat według dziadka recenzja

Poruszająca, piękna, mądra. Taka właśnie jest książka autorstwa Zofii Staneckiej, która choć idealna na styczniowy Dzień Dziadka, nada się do czytania cały rok! Nie zapominajcie więc o niej w ciągu roku, ani tym bardziej o swoich dziadkach...

Relacja Rysia oraz jego dziadka Franka była z początku dość skomplikowana. Chłopiec nudził się na wizytach u schorowanego staruszka i po prostu nie lubił tam być. Dziadziuś tylko siedział w fotelu, nic się nie odzywał i podśmierdywał, lecz pewnego dnia, gdy zostali sam na sam,wszystko się zmieniło! Ich więzy nabrały kolorów, wszelkich uczuć oraz ciekawości. W tę wyjątkową relację wkradła się magia i od tamtej pory stanowili bardzo zgrany duet. Franciszek dzięki wnukowi odzyskał siły i chęci do przełamania swoich ograniczeń tkwiących głęboko w głowie. Od czasu do czasu wychodzili na wspólne spacery, pili gęste kakao i rozmawiali na wiele tematów, często wracając wspomnieniami do odległych czasów. Oboje czerpali radość ze swojego towarzystwa, wiele się od siebie uczyli i stali się dla siebie najlepszymi przyjaciółmi do końca życia i jeszcze dłużej...
.
Urzekająca, wyjątkowa publikacja podejmująca kwestię starości i przemijania, poruszyła moją wrażliwość do granic możliwości. Po jej przeczytaniu długo nie mogłam się pozbierać, a twarz mokrą miałam od łez. Wzruszyła mnie międzypokoleniową relacją, ukazaniem prawdziwej starości ze wszystkimi wadami i zaletami oraz przedstawieniem śmierci w tak łagodny i metaforyczny sposób. Coś pięknego!

Dzięki tej historii młodzi czytelnicy zrozumieją, jak ważna i bezcenna jest relacja z dziadkami, że może przerodzić się ona w niezwykle silną więź. Pokazuje też, że starsze osoby potrzebują kontaktu z innymi i zasługują na szacunek. Samotność jest bardzo przytłaczająca i to dzięki bliskości mogą oni na nowo nabrać ciekawości do świata, cieszyć się z każdej chwili i znów poczuć się kochani.

Ilustracje są bardzo delikatne i wraz z treścią wprowadzają do książki nostalgiczny nastrój.

Polecam z całego serca ❤️