Oczy mam tutaj recenzja

Historia na czasie, choć teoretycznie dla młodzieży to w kontekście ma większe znaczenie w szczególności dla kobiet. Po tej książce najlepiej sobie puścić piosenkę Ewy Farny „Ciało” i od razu inaczej patrzy się na przyszłość.

Greer Walsh nie lubi swojego ciała, a bardziej dwóch „melonów; „balonów”; „bimbałów”; a mianowicie swoich piersi. Dwóch ogromnych problemów. Dziewczyna ma 15 lat i biustonosz w rozmiarze H. Nosi bluzy XXL, ponieważ się ich wstydzi, nie może normalnie funkcjonować do czasu, aż hormony dają znać i na radarze pojawia się niesamowity Jakson Oates, dostaje się do drużyny siatkarskiej i okazuje się, że są specjalistyczne biustonosze dla takich osób jak ona.

Uczucia naszej bohaterki, emocje z tym wszystkich związane są opisane bardzo realistyczne. Samo jej zachowanie, owszem kłóci się z niejedną ideologią, ale każdy z nas był nastolatkiem i przeżywał może nie to samo, ale coś podobnego na różnych płaszczyznach. To, że nie potrafi rozmawiać o swoim problemie – nawet z najlepszą przyjaciółką, jakiego ma doła, jak bardzo chce być niewidzialna dla świata. Jest w szoku jak kobiety potrafią żyć i eksponować tak swoje ciało, kroczyć dumnie z uniesioną głową, nie chować się za bluzami, ubierać się tylko w worki. Nigdy nie pozwolić sobie na wyobrażenie siebie w tym co Ci się podoba, bo będziesz wyglądać źle. Ta książka jest napisana w prosty sposób, trafiający do czytelnika. Body positive to teraz temat, na który warto poświęcić więcej czasu i to nie tylko w gestii nastolatków, też rodziców jak i dorosłych osób. Można rzecz, że jest „na czasie”, choć to nie trafne określenie. Tak kompleksy zawsze będą istniały i wiadomo, że pewnych części ciała u siebie nie lubimy. Świadomość, że niekiedy osoby nie mają wsparcia, nikt z nimi nie rozmawia na dany temat, czy zamiata go pod dywan, bo przecież to nie problem nie jest zbyt przyjemna. Nie umiemy jeszcze o tym rozmawiać, my kobiety w szczególności, a wartości na rynku się zmieniają – jeżeli wartościami można to nazwać. Coraz więcej plastiku, wymuskanych, pięknych osób. Wiadomo Photoshop też robi swoje, ale niektórym nie da się tego wytłumaczyć, dlatego tak ważna jest edukacja w tym temacie i rozmowa z kimkolwiek, otwartość na problem, jakiekolwiek uświadomienie. Tzw. „moda na brzydotę” niech trwa w nieskończoność jak dla mnie.

Serdecznie polecam dla młodzieży i nie tylko lektura można rzecz obowiązkowa, a wciąga, czyta się na jednym wdechu.