Krew pod kamieniem recenzja

Komedia kryminalna, która jest jednocześnie debiutem literackim Jana Bełkowskiego. Książka opowiada o dwójce policjantów z Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji. Głównym bohaterem książki jest Jakub Laskowski, 44-letni policjant, rozwodnik z ciętym językiem i specyficznym poczuciem humoru. Drugą bohaterką powieści jest Aleksandra Bereszyn, młoda podkomisarz, która zostaje zwerbowana do warszawskiej jednostki kryminalnej, aby wraz z Laską (pseudonim komisarza Laskowskiego) rozwiązać sprawę sprzed roku. Sprawą okazuje się morderstwo dyrektora Gotyckiego Muzeum Regionalnego w Toruniu - Mateusza Maltyckiego, którego ciało zostało odnalezione w domu denata przez jego żonę. Cała sprawa wydaje się mocno podejrzana. Pomimo wcześniejszego umorzenia sprawy, zespół składający się z Laski i Bereszyn zostaje oddelegowany do Torunia, by ponownie przyjrzeć się sprawie. Funkcjonariusze ponownie rozpoczynają śledztwo.

Docierają do żony profesora Maltyckiego, która opowiada o całym zdarzeniu i wspomina o jednym bardzo ciekawym fakcie. W dniu zbrodni, została Ona wysłana do ksero aby wywołać pewne zdjęcia. Z pozoru nie ważny fakt, okazuję się główną poszlaką w rozwiązaniu sprawy. Teraz policjantom pozostaje odszukanie tożsamości mężczyzn ze zdjęć. Światło na sprawę rzuca historia średniowiecznego zakonu Braci Dobrzyńskich i ich ukrytego skarbu, którego fragment prawdopodobnie był widoczny na fotografiach. W rozwiązaniu sprawy śledczym pomaga także pewna atrakcyjna historyczka - doktor Alicja Bendarska, zajmująca się okresem powojennym. To właśnie Ona rozpoznaje jednego z mężczyzn ze zdjęcia. Dalsze poszlaki i wsparcie dwóch historyków pomaga w rozszyfrowaniu tożsamości innych osób, obecnych na fotografii. Cała historia zaczyna powoli układać się w całość, a na światło dzienne wychodzą „brudy” zebrane na jednego z historyków, obecnie aspirującego polityka. Jaki będzie los bohaterów powieści ? Czy policjantom uda się dowiedzieć prawdy i odnaleźć zagubiony skarb ?

Książkę serdecznie polecam, momentami rozbawiła mnie do łez. Jest to kryminał z elementami historycznymi i czarnym, satyrycznym humorem. Jedyny minus ( według mnie) to zbyt duża ilość żartów o kobietach, momentami niepotrzebnych, które troszkę w całej historii mi przeszkadzały. Uważam, że jak na debiut literacki publikacja jest dobrze napisana, czyta się ją z zainteresowaniem, a cała fabuła jest dobrze uporządkowana. Całokształt przypomina trochę słynnego „Pana Samochodzika i Templariuszy” czy „Wakacje z duchami”, momentami miałam wrażenie, że przenoszę się do czasów dzieciństwa, kiedy w telewizji oglądało się czarno-białe seriale i wraz z bohaterami śledziło się losy zaginionych skarbów rycerskich, opuszczonych zamczysk, których mury skrywały nie jedną historię. Tutaj również wyczuwam taki klimat! To naprawdę fajna propozycja, która wyróżnia się na rynku wydawniczym.