Sprawa Niny Frank recenzja

Pierwsze wrażenie jest takie, że jest to nieźle napisany amatorski kryminał komediowy. Po 100 stronach akcja się rozkręca, książka zaczyna być naprawdę ciekawa i lecimy coraz bardziej z bohaterami, a mniej z mankamentami książki. Jak na debiut Autorki nawet nieźle, jednak kilka drobiazgów nie dopracowanych za bardzo no i zbyt dużo eksperymentów literackich Pani Bondy sprawiają, że mocne 5/10 i na zachętę dodatkowy punkt co daje 6. Tak czy inaczej czytając bawiłem się dobrze. Ale:

Mankamenciki:
1.RESEARCH: Nie ma czegoś takiego jak cztery razy dożywocie w polskim prawie karnym.
2.RESEARCH: Wiejska Policja nie martwi się „odebraniem sprawy” tylko się z niego cieszy. Ale to już może być tylko moja opinia. Jednakże sposób przedstawienia wyjęty z amerykańskich filmów akcji.
3.WARSZTAT: Książka jest pisana w zbyt lekkiej, jak na kryminał, konwencji, chwilami niemalże komediowej. Nie pasuje do historii, która nie jest przecież zła. Czyta się za lekko i nagle butelka po soku
w pochwie. Nieumiejętnie budowany klimat i narracja.
4.WARSZTAT: Protokół Policyjny warto się w jakiś sposób zapoznać przed przeniesieniem takiegoż na łamy powieści. Zwykle trąci komuną i bezosobowymi formami wciskanymi w opór w tekst, ale woła o pomstę do nieba jak Pani Bonda traktuje wiejskich Policjantów. Otóż ma ich za debili i analfabetów. Tak napisany protokół, tyle błędów nie da się zrobić nawet specjalnie. Znów element komediowy. Śmieszne, ale nie w tym miejscu.
5.WARSZTAT: Tytułowanie rozdziałów informując czytelnika co w nich będzie to bardziej Adam Mickiewicz w Panu Tadeuszu. Rozumiem zabieg, kiedyś tak się pisało, nawet i współcześnie ale jakoś nie leży mi to w powieści kryminalnej. Np. tytuł rozdziału „denatka”. Totalnie nie wiadomo o czym będzie. Nie robi się tak czytelnikom. Chyba, że piszemy książkę, którą chcemy troszkę czytelnika przestraszyć, ale tylko troszkę.
6.COMPARE: Almost Remek Mróz. A w każdym razie aspiracje w tą stronę. Niestety nie w stronę Miłoszewskiego.
7.WARSZTAT: Zabieg literacki na końcu książki i te dwa rozdzialiki sugerujące, że to jednak Licentia Poetica, żeby ktoś nie pomyślał, że tak było naprawdę. Czytelniku to nie serio serio, tylko tak serio ale na niby. Zabieg ze Stephena Kinga, znowuż eksperyment literacki autorki, ale moim zdaniem niepotrzebny.

OVERALL książka nie jest zła, a historia szczerze mi się podobała. Polubiłem bohaterskich Policjantów komendy w małej miejscowości,
to naprawdę dobrze skrojone postacie. Do tego Nina Frank, jej życie
i cała intryga. Też mi się podobało. Ale powyższe punkty lekko obniżają moją ocenę końcową książki na takie 6/10. Kolejna książka do pakietu "PKP czytanie". Mniej komediowo, mniej „wszystkiego naraz”, a będzie lepiej
i myślę, że damy szansę Autorce.

11.10.2018 r.