Południowe sztormy recenzja

„Życie jest ciężkie. Musimy robić wszystko, by zapewnić komfort swojemu umysłowi.”

„Południowe sztormy” to pierwszy tom serii Kompas, a jednocześnie moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Ależ zachwytów się o niej naczytałam, ile to łez ludzie przy jej historiach wylali i jak one wszystkie łamią serca…. Zaintrygowana byłam ogromnie i z jeszcze większym entuzjazm zabrałam się za czytanie „Południowych sztormów”. Początek zapowiadał się nawet dość emocjonująco - jak na obyczajówkę oczywiście.

Główna bohaterka Kennedy straciła w wypadku dziecko i choć od tego momentu minęło już trochę czasu, ona wciąż nie mogła się z tym pogodzić, co niestety przeszkadzało jej mężowi. On zamiast ją wspierać i jej pomóc, wolał się z nią rozwieść. I w ten sposób bohaterka wyjeżdża do swojej siostry, rozpoczyna tam nowe życie i natrafia na mężczyznę, którego nazywa „Panem Charakterkiem”, który również mierzy się ze swoimi wewnętrznymi demonami…i wszystko byłoby cacy, gdyby nie to, że Pan Charakterek bardzo szybko stracił swój charakterek…

W moim odczuciu, w tej historii zabrakło większych emocji. Książka niestety jest dość przewidywalna. Trochę klimatem przypominała mi ‚Bezpieczną przystań” Nicholasa Sparksa, z tym, że tam bohaterka ucieka od brutalnego męża. Ale praktycznie tak samo, rozpoczyna życie na nowo, poznaje przystojnego pana i tak sobie żyją. Może dlatego ta książka była dla mnie po prostu nudna? Lubię twardych i wyrazistych bohaterów, a tutaj niestety takich nie znalazłam. I choć styl autorki jest lekki i przyjemny, tak czytałam tę książkę chyba z 5 dni, bo jak już ją odłożyłam, to nie miałam chęci do niej wracać. Osoby, które lubią takie lekkie i romantyczne historie, zapewne będą tą książka zachwycone, mnie niestety czegoś w niej zabrakło. Za to znalazłam trzy cytaty, które mi się spodobały :) może jeszcze kiedyś dam szanse kolejnej książce autorki, nie mówię że nie, ale na tą chwilę wole jednak bardziej emocjonujące książki.

„Okazuje się, że nieważne, jak mały czy duży jest dom, jak w nim ciepło czy zimno, jak poukładane są rzeczy pomiędzy jego ścianami - kiedy pojawia się samotność, zawsze jest smutno.”

„Kiedy ktoś sprawia, że czujesz się słaba, zrób coś, przez co poczujesz się silna.”