Śpiąca nimfa recenzja

Komisarz Bataglia powraca z zagadką inną niż dotychczasowe. Tym razem nie ma ciała, świadków. Jest Śpiąca Nimfa " dzieło sztuki o magnetycznym pięknie, namalowanym przez partyzanta podczas II wojny światowej za pomocą , krwi z ludzkiego serca. Kim Jest dziewczyna na obrazie? Co się wydarzyło ?
Wraz z naszymi bohaterami porzucamy srogie zaśnieżone szczyty Alp i ruszamy do tętniącej życie doliny Resia. Ale podobnie jak w przypadku poprzedniej książki Ilirii Tutti kryminalna to tylko jedna warstwa jej opowieści. Ziemia pokrywa gęsto roślinnością jest przesiąknięta krwią i łzami pokrzywdzonych przez wichry historii mieszkańców, a bujna roślinność przykrywa wciąż nie zabliźnione rany, które będą się jarzyć tak długo jak będzie trwać zmowa milczenia i wypatrzona idea tożsamości narodowej, wciąż nieprzepracowane traumy. Ale jest jeszcze jedna warstwa. Dotycząca macierzyństwa , kobiecej płodności. Mamy społeczeństwo Rezjan , gdzie panuje matriarchat, wciąż są żywe kulty Matki Ziemi.Bohaterowie przeżywają emocje związane z rożnymi odsłonami macierzyństwa- nadzieje i obawy związane z narodzinami dziecka , jego przyszłością, naszą rolą jako rodzica, ból wywołany stratą potomka, definicją więzi miedzy dzieckiem a rodzicem.
Bohaterowie ,, Kwiatów nad Piekłem" ewoluowali. Choroba Komisarz Bataglia pogłębia. Pani Komisarz jest coraz bardziej zdezorientowana, coraz częściej umysł ją zawodzi,coraz częściej nie wie co jest rzeczywistością, a co tworem schorowanego mózgu . Autorka odkrywa coraz więcej elementów jej przeszłości, jednocześnie nie serwuje nam wszystkiego od razu , dzięki czemu mamy trójwymiarową bohaterkę ,oraz postać , która ma jeszcze wiele tajemnic do odkrycia. Podobnie ma się sprawa z młodym inspektorem Massimo Marini.Tej postaci zostało poświęcone tyle miejsca , aby zyskała ona charakter, jednocześnie nie tyle , aby zakłócało to tempo fabuły. Do zespołu Teresy Battaglia dołączają nowe barwne postacie. Kim one są? To zagadka, którą pozostawiam czytelnikom.
Śpiąca Nimfa to bardzo dobra kontynuacja. Z jednej strony rozwija wątki , pomysły poprzedniczki, z drugiej dodaje coś nowego. A co najważniejsze stoi na własnych nogach , jako samodzielny twór. Podobnie jak poprzednia powieść wyróżnia się na tle innych kryminałów czy bardziej thrillerów. Pisana lekkim plastycznym językiem jest pełna niuansów , zagadek , zmuszających czytelnika do wysiłku. ,,Śpiąca Nimfa " jest bardzo dobrym thrillerem, ale bliższe mojemu sercu są ,, kwiaty nad piekłem". Może to być spowodowane kreacja głównego antagonisty , który nie morduje bo to lubi. Porusza się na tej cienkiej granicy dobra i zła , przez co jest tak ciekawy , a może dlatego , że motywy Krampusa i nielegalne eksperymenty są dla mnie ciekawsze niż pogańskie kulty. Dlatego zachęcam do sięgnięcia po jedną i drugą.