Śpiąca nimfa recenzja

„Śpiąca nimfa” to świetny kryminał, który z każdą kolejną stroną wciąga coraz bardziej. Zagmatwana sprawa, w której nic nie jest do końca oczywiste. Gdy już dochodzimy do jakichś konkretnych wniosków, dzieje się coś co burzy cały nasz misterny plan rozwiązania! :P

Mamy obraz przedstawiający piękną kobietę, namalowany przez młodego partyzanta podczas ostatnich dni II wojny światowej. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że czerwony pigment to tak naprawdę ludzka krew! Krew z ludzkiego serca… No ale nasi bohaterowie nie mają żadnych więcej śladów, wskazówek, a przede wszystkim nie mają żadnego ciała… Wiedzą tylko, kto jest autorem owego dzieła i to kieruje ich do północno - wschodnich Włoszech, do doliny Resia, która skrywa w sobie wiele mrocznych tajemnic… Massimo Marini i Teresa Battaglia będą musieli rozwiązać wiele zagadek ale też będą musieli zmierzyć się z własnymi demonami.

Biorąc tę książkę do recenzji, nie wiedziałam, że to druga część! I żałuje, bo „Śpiąca Nimfa” bardzo mi się podobała. Jeśli tylko będzie możliwość, na pewno nadrobię „Kwiaty nad piekłem”.

Niezwykle podobał mi się klimat tej książki. Wręcz momentami dało się wyczuć ten mrok otaczający całą dolinę. Były też chwile, kiedy podczas czytania przechodziły mnie ciarki, od tych tajemnic czy rzeczy, które spotykały głównych bohaterów! A co do postaci – uwielbiam każdego z nich, świetnie wykreowani, wyraziści. Teresa zdeterminowana, władcza, konkretna – taka jaka powinna być każda Pani komisarz :) mocno jej kibicowałam przez całą książkę. Co było dla mnie wielkim zaskoczeniem to Blanka i jej pies Smoky, który potrafił wyczuwać i znajdować krew czy zwłoki! Ale to w jaki sposób on został do tego podszkolony to już totalny szok ;) podsumowując, książka jest naprawdę warta przeczytania jeśli lubicie ciekawe i mroczne kryminały ;) ja jestem bardzo zadowolona z lektury i polecam :)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------