Koniec warty recenzja

"Zemsta jest okrutna, a ja jeszcze bardziej" - stwierdził Brady Hartsfield, który jak się okazało nie powiedział jeszcze ostatniego zdania. Ostatni tom trylogii przynosi ostateczną rozgrywkę pomiędzy Billem Hodgesem, a Księciem samobójców.

Jak się okazuje najbardziej niebezpieczni dla świata są ludzie ze zbyt wybujałym ego, którzy czują się pokrzywdzeni przez społeczeństwo. Brady w swoim mniemaniu jest geniuszem, którego cały czas ktoś wyprzedzał w realizacji genialnych pomysłów. Leżąc w sali 217 ciągle rozpamiętuje swoje porażki i planuje spektakularną zemstę...

"Koniec warty" moim zdaniem trzyma wysoki poziom, jednak pojawia się tam wątek "paranormalny", a ja - oględnie - mówiąc nie jestem fanką takich motywów w powieściach. Jednak całość jest napisana z typową dla Kinga swadą i wprawą - czasem jest śmiesznie, czasem strasznie, a czasem wzruszająco.

Autor stworzył w trylogii dwie bardzo ciekawe postaci - jedną z nich jest wspomniany wcześniej Brady. Choć jest czarnym charakterem, nie da się go lubić, jednak nadaje on powieści charakter, a na samą myśl, że mogłabym spotkać kogoś takiego w rzeczywistości, dostaję gęsiej skórki. Myślę, że na świecie jest pełno takich ludzi, którzy tylko szukają okazji, żeby pomścić swoje porażki.

Druga postać - to Holly Gibney. Trochę neurotyczna, po próbach samobójczych, zamknięta w sobie, dopiero gdy poznała Billa odżyła. Muszę przyznać, że stała się ona jedną z moich ulubionych bohaterek literackich. Mam już trochę dość tych wszystkich pięknych, młodych, silnych kobiet, których jest pełno we współczesnej literaturze. Holly jest całkiem inna. Równowaga, jaką wypracowała jest bardzo krucha, ciągle się uczy tego jak "być" w społeczeństwie. Jej relacja z Billem jest bardzo piękna - stary detektyw otacza ją swoją opieką, to on dostrzega w niej nieoszlifowany diament.

Właśnie tego szukam w literaturze - jakiegoś drugiego dna, przekazania jakiejś głębszej prawdy o życiu, a nie serwowania nadmuchanych powierzchownych historyjek.

Choć koniec jest smutny i łezka mi się w oku zakręciła, chciałam podziękować Kingowi za jeszcze jedno - posłowie, w którym podaje numer telefonu infolinii dla osób chcących popełnić samobójstwo (użyty też w książce). Uważam to za piękny gest - może uratował tym sposobem komuś życie.