"Soliści" recenzja

Soliści Adeli D. Zalewskiej to powieść otwierająca cykl Tancerze, poruszający tematykę tańca jako życiowej pasji, ale i również dotykający kwestii miłości i przyjaźni. W skład serii wchodzą kolejno: Soliści, Duety i Zespół, który miał swoją premierę 3 grudnia.

Bohaterami pierwszej części cyklu są Małgorzata i Gabriel, znany również jako Tomasz. W sumie, całkiem słusznie, że chłopak figuruje w powieści pod dwoma imionami. To wyjątkowo złożona postać o skomplikowanej osobowości. Z początku daje się nam poznać jako stuprocentowy palant, jednak później do głosu dochodzi jego anielskie oblicze, które uaktywnia się szczególnie w kontaktach z Gośką.

W czasie lektury pierwszych fragmentów powieści Gabriel nie wzbudził mojej sympatii. Owszem, może i przystojny, ale jednym wyrażeniem potrafił mnie skutecznie zniechęcić do siebie. W miarę rozwoju akcji jego postać zmieniała się na korzyść, ale do samego końca zachowała pewne cechy "Tomasza", zupełnie jakby "Gabrielowi" ciężko było tak do końca wyzbyć się dotychczasowego stylu bycia.

Całkowitym przeciwieństwem Tomasza jest Małgorzata, wspaniała dziewczyna, niezwykle wrażliwa, przez co podatna na zranienie. Niestety, wielu ludzi wykorzystało tę jej kruchość dotkliwie ją krzywdząc, zarówno na gruncie prywatnym, jak i zawodowym. Mimo tego Gośka jest silną kobietą, która uparcie dąży do wyznaczonych sobie celów.

Moją uwagę w sposób szczególny zwrociła warstwa językową powieści. Niestety, niektóre wypowiedzi Gabriela mocno mnie raziły. Zastanawiam się skąd takie odczucie czy z wiekiem pewne rzeczy zaczynają mi przeszkadzać, czy też czytanie książek tak uwrażliwiło mnie na kulturę języka? Zwroty, które budziły mój niesmak w większości pochodziły z ust Tomasza, stąd wnioskuję, że miały one na celu zindywidualizowanie języka postaci. Nie zmienia to jednak faktu, że utrudniały mi one odbiór powieści.

Czytając w sieci, jeszcze przed lekturą powieści, opinie na temat Solistów zetknęłam się z twierdzeniem, że trochę mało tu tańca. Niestety, muszę to potwierdzić. Autorka mocno skupia się na relacji Gośki i Gabriela, co oczywiście nie jest złe, gdyż możemy zaobserwować wnikliwe opisy przeżyć bohaterów i przemiany Tomasza. Taniec stanowi tło dla uczuć targających Małgorzatą i Gabrielem oraz dla pozostałych wydarzeń mających miejsce na kartach powieści.

Jeśli chodzi o wydarzenia to naprawdę sporo się tu dzieje. To nie jest słodkie love story, to powieść o poświęceniu, pracy nad sobą, walce o swoje marzenia. To historia o niespodziewanych przeciwnościach losu i zmaganiu się z nimi. Wreszcie, to książka ukazująca siłę przyjaźni i miłości, unaoczniająca nam, że człowiek nie jest sam ze swoimi problemami, że otaczają go ludzie, na których może liczyć.
Serdecznie Wam ją polecam!

Moja ocena to 7/10.