Sobowtórka recenzja

Biorąc do ręki nową książkę, staram się nie zerkać na tylną okładkę. Czytanie blurbów to odbieranie sobie połowy przyjemności z lektury. Zazwyczaj zdradzają zbyt wiele jeśli chodzi o fabułę co sprawia, że ulatuje gdzieś ekscytacja, która powinna towarzyszyć nam przy przewracaniu kolejnych kartek. Dlatego nie wiem co mnie podkusiło, że przeczytałam krótkie streszczenie powieści Sarah Bonner "Sobowtórka". Przeczytałam i w pierwszym momencie pomyślałam, że dalsza lektura jest zbędna, gdyż w kilku krótkich zdaniach opisano całą intrygę wraz ze szczegółami. Bo kiedy już w drugim akapicie dowiadujemy się, iż jedna z bohaterek zostaje zamordowana przez swoją siostrę bliźniaczkę, która aby ukryć zbrodnie wciela się w jej rolę i udaję ją przed całym światem, to jest się przekonanym, że nic już nas nie zaskoczy. Jednak ta śmierć jest dopiero początkiem niezwykle wciągającej historii, gdzie autorka z premedytacją wodzi czytelnika za nos podsuwając fałszywe tropy sprawiając, że napięcie nie opuszcza nas aż do ostatniej strony.

Sarah Bonner miała przede wszystkim świetny pomysł na tę książkę. Wychodząc z prostego, ogranego w pop kulturze schematu, zamiany ról stworzyła pasjonująca historię gdzie główną rolę grają ludzkie namiętności: zazdrość, chciwość czy pożądanie. Opowiedziana z kilku punktów widzenia sprawia, iż mamy świadomość że nic nie jest takie jakim się wydaje. Ta gra z czytelnikiem jest fascynująca bo gdy wydaje nam się, że już odkryliśmy prawdę, co tak naprawdę zaszło między rywalizującymi ze sobą siostrami, po chwili okazuje się, że byliśmy w błędzie i zabawa zaczyna się od początku. I tak aż do zaskakującego finału, którego nie powstydziliby się najlepsi pisarze opowieści z dreszczykiem.

Bardzo zaskoczyła mnie ta książką. Byłam przekonana, że po przeczytaniu streszczenia będę się strasznie nudzić, jednak prawda okazała się zgoła inna. Biorąc pod uwagę fakt, że "Sobowtórka" jest debiutem autorki ręce same składają się do oklasków. Pytanie czy to początek ciekawej kariery czy jeden złoty strzał, którego nie uda się już powtórzyć. Pozostaje nam czekać na rozwój wypadków.