Sny Lazurowej Wody recenzja

"Kiedy w Lazennie umiera król, a spadkobierca Lazurowego Tronu ginie bez śladu po bitwie na klifach, najpotężniejsze na Kontynencie królestwo pogrąża się w anarchii. Choć nad krajem roztacza się widmo wojny z Kamieniogrodem, lordowie z Kolegium Ochmistrzów rozpoczynają zakulisowy wyścig po władzę. Jednak nie tylko oni wezmą w nim udział. Koroną Królów zainteresowana jest też jedna z królewskich kochanic, oskarżana o czary Oreen. Motywowana zasłyszaną przepowiednią nie cofnie się przed niczym, aby zapewnić swojemu synowi koronę... Czyje podstępy i intrygi okażą się najskuteczniejsze? Komu uda się zrealizować swoje cele, a kto poniesie bolesną porażkę?" - tak wydawnictwo Novae Res zapowiada książkę "Sny Lazurowej Wody" Rafała Milcewicza.

"Po kilku chwilach Orlen odstąpiła od mężczyzny i zaczęła cofać się w kierunku wyściełanego futrami łoża, zrzucając z siebie zwiewne szaty i stopniowo odsłaniając swą kobiecość w całej okazałości. Promienie świecącego za oknami księżyca delikatnie muskały jej stwardniałe, ciemne sutki i zarośnięty czarnym włosem wzgórek łonowy. Arhdos nie odrywał wzroku od kochanki, chwytając łapczywie malujący się przed nim obraz. Kiedy kobieta usiadła na łożu i delikatnie pochyliła nogi, ochmistrz podszedł do niej pospiesznie, również ściągając w biegu całe swoje odzienie. Ułożywszy Orlen na plecach, wspiął się na nią ciężko dysząc i utorował sobie drogę w jej łonie". [s. 61-62 w mojej kopii pdf]