Śmierci ulotny woal recenzja

Ryszard Ćwirlej "Śmierci ulotny woal",

Czy wiecie, że "Śmierci ulotny woal" jest siódmą już częścią poznańskiej retro serii kryminalnej z komisarzem Antonim Fischerem i jego szkiełami w roli głównej? Tym razem historia zaczyna się zgodnie z duchem epoki, bo podczas seansu spirytystycznego. Wywołany przez uczestników duch wieszczy śmierć jednego z uczestników spotkania, wicekonsula Albrechta von Pieskowa, który niedługo później znika bez śladu. Jego zaginięciem zajmą się oczywiście ludzie Fischera, którzy równocześnie prowadzić będą sprawę tajemniczej śmierci pewnego stróża. Gruszek w popiele nie zasypiają też ludzie z bandy Tolka Grupińskiego, którym w udziale przypadnie kolejna ważna misja.

Chociaż Poznania jako miasta nie znam w ogóle, bardzo lubię te retro powroty do kryminalnego, wymieszanego z polityką literackiego świata, który każdorazowo w inteligentny i zaskakujący czytelnika sposób kreuje Ryszard Ćwirlej. Do miasta, gdzie coraz bardziej budzi się duch polskości, a jednak nadal czuć niemieckie tchnienie wieloletniego zaborcy. Do wypełnionych spędzającymi po pracy czas ludźmi knajp, w których można usłyszeć poznańską gwarę. Pod dachy domów arystokratów, robotników i tych, którym marzy się łatwy zarobek.

"Śmierci ulotny woal" ma oczywiście wielu znanych już czytelnikowi bohaterów, do których życia możemy zajrzeć również retrospektywnie, otrzymując informacje na temat ich przeszłości, także tej dotyczącej spraw zawartych w poprzednich częściach serii. Do nich dołączają również nowe postacie, które pełnić będą ważną rolę dla wydarzeń wykreowanych przez autora w tej części. Jak zwykle historie poszczególnych uczestników zajść będą się ze sobą przeplatały. Czasem się mijając, klucząc i meandrując, by we właściwym momencie przeciąć się i dostarczyć czytelnikowi kolejnego niespodziewanego rozwiązania.

Muszę jeszcze pochwalić serię z komisarzem Fischerem za przejrzystą czcionkę, która mimo ponad czterystu stron powieści jest czytelna i cieszy oko tych, u których już wzrok nie taki jak był kiedyś. Bardzo to doceniam, bo poza interesującą lekturą, lubię mieć też czytelniczy komfort.