Dzieci z Bullerbyn recenzja

"Nazywam się Lisa. Jestem dziewczynką, to chyba od razu widać z imienia."

Czy te słowa brzmią wam znajomo? Powinny, bo dzisiejsza recenzja będzie poświęcona
książce "Dzieci z Bullerbyn", autorstwa Astrid Lindgren. Jest to lektura do trzeciej klasy szkoły
podstawowej, ale pod jej urokiem pozostają osoby dużo starsze niż mogłoby się wydawać.
Ja sama przeczytałam tę książkę niezliczoną ilość razy i teraz, gdy nadarzyła się okazja, z
przyjemnością sięgnęłam po nią po raz kolejny. Nie zawiodłam się.

Książka opowiada o przygodach szóstki dzieci, mieszkających w malutkiej wiosce Bullerbyn, co
oznacza po polsku Hałasowo. Wioska składa się tylko z trzech zagród. W Zagrodzie Południowej
mieszka Olle, w Północnej siostry Britta i Anna, a w Środkowej Lisa oraz jej bracia Lasse i
Bosse. Każdego dnia, przeżywają różne przygody, dzięki swojej olbrzymiej pomysłowości i
wyobraźni, między innymi wspinają się w górach skalistych, polują na dzikie bawoły, są wielkimi
łyżwiarzami i zakładają "Wiśniową Spółdzielnię".

Ta książka zawiera wszystko o czym marzą dzieci, rodziców, którzy doceniają ich samodzielność
i pozwalają na wiele. Czytając, widzimy oczami wyobraźni dzieci w wieku od siedmiu do
dziewięciu lat, same jadące do młyna bryczką, wypływają łódką na jezioro, czy też idą do szosy,
sprzedawać wiśnie ludziom, przejeżdżającym okolicą.

Niezaprzeczalnym atutem książki jest narracja pierwszoosobowa, prowadzona z perspektywy
Lisy. Autorce udało się pisać w taki sposób, że do złudzenia ulegamy wrażeniu, iż książka została
napisana przez siedmioletnią dziewczynkę.

Poza tym "Dzieci z Bullerbyn" przekazuje wiele ważnych życiowych prawd, które dziecko
przyswaja sobie podczas czytania. Przede wszystkim książka ta podkreśla wartość przyjaźni,
pokazuje, że w ludzkim życiu jest ona niezbędna. Poza tym wspomina się też, że warto
pomagać innym, nie powinno obrażać się za rzeczy mało ważne i trzeba brać odpowiedzialność za
zwierzęta, które zabieramy do domu.
Nic nie jest jednak przekazywane w sposób natarczywy. Książa jest ciekawa i bardzo zabawna,
pomimo upływu lat od pierwszego jej przeczytania. Wszystkie przygody szóstki przyjaciół,
przywołują na twarz uśmiech.

Pomimo wielkich starań nie udało mi się w książce znaleźć żadnych minusów. Może tylko
mogłaby być odrobinkę dłuższa, bo po tych 373 stronach mam pewien niedosyt. "Dzieci z
Bullerbyn" to prawdziwie magiczna książka mojego dzieciństwa, do której często wracam.
Polecę ją każdemu kto jeszcze jej nie przeczytał, a pozostałych zachęcam do odświeżenia
znajomości z Lisą, Brittą, Anną, Bosse, Lasse i Olle.