Słuchaj głosu serca recenzja

"Jagna od zawsze kochała góry – tę miłość ma we krwi, bo z Zakopanego pochodzą jej mama i babcia. Choć rodzina wypytuje o potencjalnego narzeczonego, Jagna jest samotna. Ma tylko pracę i codzienne obowiązki w oddalonym od przepięknego południa Polski dużym mieście.

Gdy wreszcie poznaje wymarzonego mężczyznę, zaprasza go na święta do rodzinnego domu, by poznał jej bliskich. Jednak mama Jagny, rodowita góralka z charakterem, niechętnie patrzy na jej nowego wybranka. Czy kobieca intuicja dobrze jej podpowiada? Jagna jest przecież tak szczęśliwie zakochana…"

„Słuchaj głosu serca” jest pierwszą powieścią autorstwa Natalii Sońskiej, którą miałam okazję przeczytać. Ostatnio zadziwiam sama siebie; coraz częściej sięgam po książki polskich autorów i nie są to jedynie kryminały czy thrillery. Chyba z wiekiem staje się coraz ckliwsza. Jeśli chodzi o lekturę, całkiem przyjemnie się ją czyta. Nie jest gruba, napisana zgrabnym językiem. Jedyne do czego mogę się przyczepić to fakt, że książka nie zupełnie osadzona jest w czasie świątecznym. Właściwie chyba tylko ostatnie trzydzieści stron, było owiane grudniową aurą. Nie razi to aż tak w oczy, mnie to nie przeszkadzało. Ktoś, kto jednak nastawi się na świąteczne klimaty, może się lekko zawieść. 
Ja jestem zachwycona, z tego względu, że podobnie jak Jagna, w górach jestem zakochana! Czytając książkę, czułam się jakbym sama tam była, klimat gór odzwierciedlony jest naprawdę dobrze. Widać, że autorka wie o czym pisze. Idealna na jesienne wieczory, z herbatką pod gorącym kocem. Mimo, że świąt w niej mało, zdecydowanie wprowadzi nas nieco w klimat świąt. Polecam gorąco!