Żniwiarz. Tom 1. Pusta noc recenzja

Żniwiarz Pusta noc, to książka, którą interesowałam się już od momentu jej wydania. Fascynował mnie użyty motyw wierzeń słowiańskich, który zapowiadał sporo akcji i dobrej zabawy. Jednak miałam wówczas inne książki do przeczytania, więc nie została ona przeze mnie zakupiona w tamtym czasie. Jednakże w tym roku, dzięki wydawnictwu We Need Ya, zyskałam szansę nadrobienia tej pozycji.
Początkowo Żniwiarz nie spełniał moich oczekiwań. Wydawała mi się nieco nudna i wolna. Nieco akcji dostarczały spotkania z demonami. Mniej więcej w połowie, zaczęła mnie jednak wciągać, a sama końcówka była genialna.
Magda jest dwudziestoletnią dziewczyną, pracuje w rodzinnej księgarni (praca idealnie dla mnie) i wydawało by się, że jest całkiem zwyczajną dziewczyną. Jednak nie jest to do końca prawda, gdyż Magda widzi demony. Wraz z swoim wujkiem/kuzynem Feliksem, który jest żniwiarzem- osobą niemal nieśmiertelną, która zajmuje się likwidowaniem Nawich (demonów)- poszukuje i walczy z demonami. Feliks nie jest do końca zadowolony z tej współpracy. Nie chce on narażać dziewczyny na niebezpieczeństwa, a tych jest całkiem sporo w tym fachu. Dodatkowo sprawę zaostrza Pierwszy, który likwiduje wszystkich żniwiarzy, który na celowniku ustawił również Magdę.
Poza oczywistym wątkiem walki można w tej książce również znaleźć wątek miłosny. Magda zakochuje się w nowo przybyłym chłopaku, Mateuszu. Chłopak początkowo nie wie czym trudni się dziewczyna w wolnym czasie, lecz przez wypadek z jego kuzynem poznaje jej tajemnice. Jego uczucia do dziewczyny nie zmieniają się.
Różne przypadki i wypadki zaczynają się dziać wokół Magdy. Chodzące za nią cienie, nadprogramowa aktywność Nawich, to tylko część z nich. Wszystko powoli zaczyna się składać w całość. Na końcu okazuje się, że nie wszystkim z otoczenia dziewczyna powinna ufać. A jej nieuwaga może się źle skończyć.
Książkę dosyć dobrze się czytało, zwłaszcza drugą połowę. Samo zakończenie sprawiło jednak, że z przyjemnością sięgnę po ciąg dalszy historii.