Jaskółki z Czarnobyla recenzja

Temat katastrofy w Czarnobylu, przypomniał o sobie dwa lata temu, w związku z powstaniem serialu "Czarnobyl". Dla mnie osobiście, czyli osoby urodzonej po roku 1986, był to "powrót" potrzebny, ponieważ moja wiedza na temat tej katastrofy była bardzo ograniczona i sprowadzała się w sumie tylko do świadomości, że takie wydarzenie miało miejsce i okazało się tragiczne w skutkach. Nadal bardzo daleko mi do miana eksperta w tej dziedzinie, ale wiem już na pewno dużo więcej niż jeszcze dwa lata temu.
Z tego powodu, książka "Jaskółki z Czarnobyla" mocno mnie zaintrygowała. Historia kryminalna, czyli coś co bardzo lubię, osadzona w ruinach opuszczonego miasta. Dodatkowo, autor powieści jest francuzem, więc od razu pojawia się pytanie, czy osoba "z zewnątrz", będzie w stanie oddać specyficzny klimat miejsca, w którym toczy się fabuła. Odpowiedź brzmi, zdecydowanie tak!
Ale po kolei. W "Jaskółkach" mamy świetnie skonstruowaną zagadkę kryminalną. W Prypeci, jedna z grup zwiedzających ruiny opuszczonego miasta, znajduje wyeksponowane zwłoki młodego mężczyzny. Przydzieleni do sprawy śledczy, szybko ustalają, że jest to ciało syna, wysoko postawionego byłego funkcjonariusza partii, którego żona została zamordowana w noc katastrofy atomowej. Czy te sprawy się łączą? Wyjaśnianiem okoliczności zagadkowej śmierci młodego chłopaka zajmują się nie tylko śledczy, ale również rosyjski policjant, który na zlecenie ojca ofiary, rozpoczyna w tej sprawie własne śledztwo.
Bohaterowie tej książki, są dobrze zarysowani, aczkolwiek nie mamy tu jakieś głębokiej analizy psychologicznej każdej postaci. Poznajemy ich krok po kroku i tylko na tyle ile jest nam w danym momencie powieści potrzebne.
Natomiast niewątpliwą zaletą tej książki jest klimat. Jak już wspomniałam wcześniej nie jestem ekspertem, więc nie jestem w stanie ze 100% pewnością powiedzieć, czy wszystko co opisuje autor jest prawdą czy częściowo mitem lub domysłami, ale ja to kupuje! Ruiny opuszczonej Prypeci, ale też to jak wygląda cała "zona" wydzielona po katastrofie, zdecydowanie robi wrażenie. Do tego opisy i wtrącenia dotyczące konsekwencji promieniowania, nie tylko tych sprzed ponad 30 lat temu, ale również obecnie występujących, zachowania ludzi mieszkających w pobliżu lub w samej zonie, powodują, że czytelnik czuje się jakby był naocznym świadkiem opisywanych wydarzeń. Zdecydowanie na plus zaliczam również to, że autor wspomina o problemach współczesnej Ukrainy - mamy nawiązania do pomarańczowej rewolucji, zajęcia Krymu przez Rosjan czy ciągle trwającej wojny w Donbasie.
Mimo słusznej objętości, ja osobiście nie żałuję poświęconego na przeczytaniem tej pozycji czasu i z czystym sumieniem mogę zachęcić innych do jej przeczytania.