Ślady dusz. Tom 1 recenzja

Wyobraź sobie, że drzemie w Tobie moc, której siły nie jesteś sobie w stanie wyobrazić. Najpierw dzieją się jakieś dziwne rzeczy, nie wiesz, że to Ty wysyłasz je, jako niespotykane dotąd sygnały dla rzeczywistego świata. I tylko ktoś podobny do Ciebie może Ci pomóc w zrozumieniu tego, co wokół Ciebie właśnie się dzieje. W ten sposób wkraczasz w świat wiedźm i magów jak i również dusz, które jeszcze spokojnie nie opuściły tego świata. Tym sposobem zapraszam Cię do świata Adama.

Paula w swoim debiucie postawiła na oryginalność. Stworzyła świat magii, której głównym bohaterem jest młody mężczyzna. W Adamie drzemie moc, o której nawet nie wie. Po śmierci jego babci, zaczynają się dziać w jego otoczeniu dziwne rzeczy. A to kot nie daje mu życia, a to kruki za nim latają. Mało tego, ktoś zaczyna mu źle życzyć. Do tego intryguje go tajemnicza wiedźma, która powoli odsłania karty jego teraźniejszego życia. Czasem go to irytuje, czasem intryguje. I być może tak samo będzie z Czytelnikiem, bo ze mną tak właśnie było. Oczyszczające rytuały, chodzenie z kurzym jajkiem przy ścianach czy picie nieznanych ziołowych naparów staje się jakby jego codziennością. Do tego odkrywa kim tak naprawdę była jego babcia, mama i kim staje się on sam.

Książka napisana jest z perspektywy Adama. Poznajemy jego uczucia jak i sytuację, w której się znalazł. Czasem jest śmiesznie, a czasem czujemy irytację, jak główny bohater. Akcja początkowo jest powolna i toczy się ślimaczym tempem, przez co można mieć chęć by odłożyć książkę w kąt. Na szczęście w dobrym momencie staje przed nami zły charakter i nadaje tej książce wyrazu, a sama akcja nabiera tempa. Czuć nawet dreszcze strachu na karku.

Powieść ta, to dobry wstęp do serii. Autorka zabrała nas w tajemniczą, magiczną podróż po współczesnym świecie. Początkowo trudno było mi się odnaleźć w miejscu akcji, dopiero po paru rozdziałach zdałam sobie sprawę po jakiej ziemi z bohaterem stąpam. W tej książce mamy dużo tajemnic i mistycyzmu. Bywało, że pragnęłam rzucić czytnikiem w kąt, bo było dla mnie za mało magii, za mało akcji. Na szczęście pojawił się zły charakter i nastąpił zwrot. Dosłownie wszystko nabrało tempa. Tak samo ja sama nabrałam większej ochoty na kontynuację tego tomu. Choć ciężko jest mi polecić książkę dalej, bo można było spodziewać się zdecydowanie więcej po tej powieści (nie ukrywam, ale ja właściwie liczyłam na coś więcej). Jest oryginalnie, jednak nie wiem czy dość, by przebić się przed konkurencję. Nie mniej życzę debiutującej Pauli wszystkiego najlepszego i wielu sukcesów pisarskich. Ja mam nadzieję, że w kolejnych częściach akcja będzie zdecydowanie szybsza, a sam Adam mocno się rozwinie.