Ślad recenzja

"Każdy z nas nosi maski. Jedne uwierają nas mniej, inne bardziej. W jednych czujemy się sobą, w innych kogoś udajemy. Wszystkie w końcu się wycierają i odsłaniają prawdziwe oblicze. Rzadko jesteśmy z niego dumni. "

W pewnym mieszkaniu zostaje odnaleziona kaseta VHS z nagranym aktem morderstwa młodej kobiety. Ślad prowadzi do sprawy prowadzonej 25 lat wcześniej. Dotyczyła ona zaginięcia Sylwii Nowickiej, po której słuch zaginął w studniówkową noc. Sprawą aktualnie zajmuje się Robert Kreft, razem ze swoim zespołem. Czy uda mu się ustalić kim jest morderca? Czy kaseta faktycznie łączy się z zaginięciem sprzed lat? Kto po tylu latach chciał aby sprawa wyszła na światło dzienne? Jakie tajemnice kryją się za jedną kasetą VHS? Dlatego ta sprawa nie pozwala zasnąć Komisarzowi? Jakie bolesne wspomnienia budzą się w nim?

Książka przedstawiona jest z punktu widzenia kilku bohaterów, a także rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych, co wprowadza początkowo poczucie chaosu, przez co wymaga większego skupienia. Nie jest to jednak przytłaczające, bo z każdą kolejną stroną czytelnik wpada w wir zdarzeń i nie może doczekać się rozwiązania zagadkowej zbrodni. I mimo, że już w połowie moje założenie o tym kim jest morderca okazało się trafne, to finał mnie zaskoczył. Ale nie będę wam zdradzać dlaczego. Warto zwrócić również uwagę na język jakim autor porusza się w swoim dziele. Jest wyszukany, piękny, nieoczywisty.Jak na kryminał to bardzo dużo tu metafor i porównań, co było dla mnie przyjemnym zaskoczeniem. Jest to też miła odskocznia od popularnych ostatnio dość krwawych scen w gatunkach literackich tego typu. Dzięki temu czytelnik może się skupić na fabule, która jest dość zagmatwana. Postaci, które ukazuje autor są bardzo realne, wręcz odczuwa się wrażenie jakby były wyjęte z codziennego życia, co zdecydowanie zachęca do polubienia ich, oraz dostrzeżenia ich naturalności. Każda z postaci jest inna, wydawać by się mogło, że nie mają one ze sobą nic wspólnego. Nic bardziej mylnego.