Baśń o złamanym sercu recenzja

Po przeczytaniu Caravalu wiedziałam, że sięgnę również po Baśń o złamanym sercu. Trochę to trwało, ale mając świadomość, że pojawia się w niej Jacks, nie mogłam ją pominąć. Książę Serc to jeden z moich ulubionych bohaterów. Jest tajemniczy i tak naprawdę nigdy do samego końca nie wiadomo, czy jego intencje są szczere i czy nie ma ukrytych motywów. Podobało mi się to w Finale i podobało mi się to również w Baśni.

Naszą główną bohaterkę jest Evangelina Fox, która marzy o wielkiej miłości. Nie musi być ona pełna przygód, wzlotów i upadków. Może to być najnudniejsze uczucie na świecie, byle było prawdziwe i silne. Niestety, chłopak, którego pokochała, zaręczył się z jej przybraną siostrą Marisol. Chcąc zapobiec ślubu, Evangelina zawiera układ z Księciem Serc, którego bardzo szybko zaczyna żałować.

Podobnie jak w serii Caraval, mamy tutaj mnóstwo magii, tajemnic i zaplątanej prawdy. Cokolwiek się dzieje, nie mamy pewności, czy dzieje się naprawdę i komu możemy w tej rozgrywce zaufać. Autorka co jakiś czas przerzuca nasze podejrzenia z jednego bohatera na drugiego i przyznam, że nawet gdy na końcu część rzeczy wydała się jasna, wciąż mam wrażenie, że to tylko skrawek prawdy. Albo i skrawek nieprawdy, bo pewni być nie możemy. Lubię tę nutkę niepewności, dlatego ciągnie mnie do tej serii nawet, gdy momentami jestem znudzona.

Baśń o złamanym sercu nie ma w sobie nic ambitnego. Niektóre sceny są naprawdę przyjemne i wciągające, inne z kolei ciągną się niemiłosiernie. Czasami przy rozmyślaniach Evangeliny, miałam wrażenie, że autorka cały czas pisze o tym samym, ubierając to w inne słowa. Męczyło mnie to, brakowało mi konkretów, które popchnęłyby opowieść do przodu.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to jak dla mnie nie różnią się niczym od tych znanych nam z poprzednich książek. Pod względem charakteru nie ma w nich nic szczególnego i tylko Książę Serc przyciągał moją uwagę. Evangelina była dla mnie nijaka i nie wywołała żadnych emocji. Nie lubiłam jej ani też nie nie lubiłam. Była mi kompletnie obojętna i choć chciałam, żeby jej sprawa dobiegła do końca, nie ściskałam kciuków, aby ten koniec był pozytywny.

Jak już wspominałam – można przeczytać i przyjemnie spędzić czas, ale też nic nie stracimy, jeżeli tej książki nie przeczytamy.