Skazani za życia recenzja

"Jeśli istnieje artysta mogący oddać niepokój, którego sprawcą jest poszukiwany porywacz dzieci to jest to właśnie Caravaggio."

Ciemność nocy przeszywa światło reflektorów, oświetlając biegnącego skrajem drogi chłopca. Przerażony, wycieńczony, od razu zwraca uwagę przypadkowego kierowcy. Wyjawia, że został porwany, ale udało mu się uciec. W słowa chłopca wierzy młoda komisarz Valentina Medici, która czuje, że za historią chłopca kryje się coś przerażającego, co wymyka się wszelkim wyobrażeniom. W chwili, gdy znika kolejne dziecko rozpoczyna rozpaczliwą walkę z czasem oraz nieobliczalnym przeciwnikiem, który nie cofnie się przed niczym, by spełnić swoje chore wizje.

Niekwestionowany mistrz suspense'u Hitchcock mawiał: "Na początku filmu musi być trzęsienie ziemi, a potem napięcie powinno rosnąć." Myślę, że Autor podczas pracy nad książką wziął sobie te słowa do serca, bo kierował się dokładnie tą zasadą. Już sam wstęp wstrząsa czytelnikiem, a to tylko preludium misternej inscenizacji, której jesteśmy świadkami.

Już kilka pierwszych stron wystarczyło, by książka wciągnęła tak, że nie potrafiłam jej odłożyć.

"Beczka potworności, którą otworzyli, zdawała się nie mieć dna."

Marco de Franchi zabiera nas w najmroczniejsze obszary obłędu zalegającego w umyśle człowieka. Po mistrzowsku, dozując napięcie, przedstawia obraz czystego zła, który wrzyna się w myśli. Jak wspomina w posłowiu, w dużej mierze bazował na własnych doświadczeniach zawodowych, gdy pracował w policji sądowej. I rzeczywiście, czuć ten realizm, racjonalność i drobiazgowość. Zwraca uwagę na techniki śledcze, przedstawia złożoną, a nawet zawiłą pracę policji.
Wyśmienita kreacja bohaterów na czele z błyskotliwym duetem śledczych. Komisarz Valentina Medici profesjonalistka sumiennie składająca elementy morderczej układanki, oraz Fabio Costa zmagający nie tylko nieprzewidywalnym zbrodniarzem, ale także z własną mroczną przeszłością.

To zdecydowanie jedna z najlepszych książek, które czytałam w tym roku. Szczerze polecam.