Skazani za życia recenzja

"Chłopczyk biegł skrajem drogi niczym wystraszone zwierzę w środku nocy "tak zaczyna się ta opowieść. Mały Fosco, odnaleziony w środku nocy, opowiada policji co mu się przytrafiło. Jego zeznania stają się początkiem trzymającej w napięciu historii; historii, w której główną rolę odegrają obrazy Caravaggia oraz piekło ludzkiego obłędu.

Cóż to była za czytelnicza przygoda! Autor, na przeszło 580 stronach zbudował opowieść, która ani przez moment mnie nie nużyła. Wręcz przeciwnie - czytałem tę historię bez opamiętania. Ta niepewność co znajdę na kolejnej stronie zabijała mnie. Wszystko tutaj było pełne najdrobniejszych szczegółów, jednocześnie zagmatwane i trudne do rozwiązania. Z drugiej strony coś mnie ciągnęło dalej, drapało, szarpało w środku. Ta historia, jej bohaterowie domagali się mojej uwagi. Nie mogłem ich zawieźć...

Autor "jak najstaranniej oddał nie tylko wykorzystywane przez policję techniki, ale również przemyślenia, zapachy, smaki, wątpliwości, obawy i silne przeczucia" towarzyszące pracy zespołu śledczego.

Dość szybko dobrze się poczułem wśród głównych bohaterów. Valentina Medici, młoda śledcza oraz Fabio Costa, policjant z mroczną przeszłością, stali się dla mnie przewodnikami i towarzyszami. Choć tak wydawałoby się różni, w swoim uporze i samotności stali się sobie i mi bliscy.

"Oboje żyli w cieniu spotkania ze złem".

Poczuli zew krwi. Ich zmysł łowcy nie pozwalał przejść obojętnie obok tego, co się tutaj działo. " Tędy przeszła śmierć ", tędy przeszło zło, na które oni zareagowali, a wraz z nimi również i ja.

Przepadłem. Udało się Autorowi tak omamić mój umysł, że czułem realizm tego wszystkiego o czym czytałem. W mojej głowie kłębiły się sprzeczne myśli i emocje. Miotały mną fala współczucia. Zatapiałem się w pełną przemyśleń ciszę.

Ścigałem się z czasem w pogoni za człowiekiem, w którego umyśle cienie z obrazów Caravaggia "rozbudziły posępne pokłady obłędu".

Brnąc dalej zanurzałem "się w piekło, którego potworności nie sposób sobie wyobrazić". Wtapiałem się w tę historię. Zagłębiałem się w równoległy, mroczny świat. W pewnym momencie realność tej historii przeraziła mnie – otworzyłem wrota piekła, które czułem jak mnie pochłania. Wystraszyłem się. W moim sercu zagościło przenikliwe zimno, a w nosie specyficzny zapach krwi. Nie mogłem się odnaleźć w zamęcie uczuć i myśli. Pozwoliłem, by zawładnęło mną silne uczucie przygnębienia, by przygniotły mnie ciężkie zwoje przerażenia.

Bardzo dobry wątek kryminalny. Dodatkowo osadzony w realiach mojej ukochanej Italii. Do tego wpleciony w świat sztuki. Ciekawie zbudowane kreacje głównych bohaterów pokazane przez pryzmat ich doświadczeń z przeszłości. Genialnie ukazany umysł szaleńca. Napięcia dozowane po mistrzowsku.

Książka absolutnie nieodkładalna. Jedna z najlepszych jakie przeczytałem w tym roku. Zapisuję ją do mojego prywatnego top 10 tego roku.
Polecam! Czytaj!