Wędrowna aptekarka recenzja

Opis:
Ojciec Klary, wędrowny aptekarz Martin, znika bez śladu, a rok później ten sam los spotyka jego najstarszego syna. Pozostawiona bez środków do życia rodzina znajduje się w krytycznej sytuacji. Klara postanawia więc wyruszyć do stolicy księstwa, żeby prosić władcę o pomoc. Chce pójść w ślady ojca i utrzymać bliskich, działając jako wędrowna aptekarka.

Droga jest jednak trudna i niebezpieczna, a największe zagrożenie czyha ze strony krewnego. Stryj Alois usilnie pragnie wejść w posiadanie skarbu, który rzekomo ukrył ojciec Klary. Dziewczyna na szczęście nie jest sama – gdy zostaje oskarżona o czary, może liczyć na wsparcie przyjaciółki Marthy. Poza tym czuwa nad nią także Tobias, w którym kobieta budzi nie tylko niekłamany podziw…

Moja opinia ze strony www.pannajagiellonka.pl:

Dwaj bracia Alois i Martin od lat podróżują po kraju jako wędrowni aptekarze i przywożą lekarstwa nawet do najbardziej odległych zakątków Turyngii. Gdy pewnej jesieni Martin nie wraca z wędrówki, jego rodzina zaczyna głodować. Wydawać by się mogło, że Alois zaopiekuje się rodziną brata, ale tak się nie dzieje. Bo córka Martina, Klara, zamiast zwrócić się o pomoc do wujka, przejmuje biznes i wyrusza w podróż.

Wędrowna Aptekarka była lekką lekturą, ale postacie zostały opisane trochę zbyt stereotypowo. Wszystko było czarno białe. Źli byli na wskroś źli, chciwi i przebiegli, a ci dobrzy byli przyzwoici na maksa, uczciwi i pracowici. Ponadto niektóre zwroty akcji można było przewidzieć z dużym wyprzedzeniem, co sprawiło, że historia nie była aż tak satysfakcjonująca. Szczególnie denerwowało mnie, że każdy mężczyzna w tej książce chce tylko ciągnąć kobiety za krzaki i robić im krzywdę, na przykład Alois - wspomniany wcześniej wujek Klary, chce zgwałcić jej towarzyszkę zanim ją zabije. Nie czytałam innych powieści Iny Lorentz, ale słyszałam, że to dość powszechne w jej twórczości.

Cóż, podsumowując, powieść nie jest zła, ale też nie spektakularna. Ot taka prosta historia na relaks bez większego zaangażowania, ale dla mnie trochę zbyt zaśmiecona frazesami.