Pamięci mordercy recenzja

"Chcia­łeś wie­dzieć, czym jest wojna. (...) Bez­sil­no­ścią, by­ciem na łasce kogoś in­ne­go, sil­niej­szego. A ty sie­dzisz skuty, cze­ka­jąc na całe to zło. Wojna na za­wsze pozo­staje w tobie. Ni­gdy się nie skoń­czy, bę­dzie cię drą­żyć, nawet jeśli tobie wy­da­je się już, że od niej ucie­kłeś."

Niespokojne czasy w Falun. W tle masowej strzelaniny dochodzi do morderstwa imigrantki. Okoliczności zbrodni sugerują, że nie jest to pierwsze tego rodzaju przestępstwo i jak się okazuje również nie ostatnie. W sprawę angażują się ambitna dziennikarka Vera Berg, dla której ta sprawa to możliwość wykazania się w nowej pracy oraz policjant Tomas Wolf, który niedawno powrócił z misji pokojowej w Bośni. Oboje, poharatani przez los, stają przed wyzwaniem nie tylko związanym z dochodzeniem, ale także z osobistymi problemami.

Opowieść rozpoczyna się latem 1994 roku, czasem wyraźnych zmian politycznych, problemem uchodźców z krajów bałkańskich oraz emocjonujących rozgrywek mistrzostw świata w piłce nożnej, które mają dla Szwedów wyjątkowe znaczenie. Tło tych wydarzeń odgrywa kluczową rolę i bezpośrednio wpływa na rozwój fabuły. Potęgowane przez ponury, nieco szary klimat, który doskonale odzwierciedla nastroje społeczeństwa. Postacie są wiarygodnie nakreślone, każda z nich skrywa w sobie mrok oraz dźwiga na barkach ciężar osobistych problemów, wewnętrznych dramatów, demonów przeszłosci i najciemniejszych stron ich osobowości. Szczególnie prowadzący śledztwo Tomas Wolf, który zmaga się z traumą, nękany powracającymi obrazami z wojny. „Nie miał siły dodawać kolejnego zdjęcia do albumu, który nosił w głowie. Nie chciał zobaczyć twarzy jeszcze jednej martwej osoby.” Vera Berg również znajduje się na życiowym zakręcie, a problemy, z którymi się zmaga, niewątpliwie wpływają na prowadzone dochodzenie, wpędzając ją w jeszcze większe kłopoty. To nie jest typowy duet, do którego często jesteśmy przyzwyczajeni, raczej złożony z nieufności i wzajemnych korzyści zawodowych. Dobrze było wrócić do skandynawskich kryminałów i przypomnieć sobie, za co tak bardzo je cenię.