Siostra nazisty recenzja

„ Pozytywne myślenie przyciąga pozytywne rzeczy, zaś negatywne złe.” (str.203)

Bohaterka powieści Marta przebywa w domu spokojnej starości. Jej opiekunką jest Monika, która troskliwie opiekuje się staruszką. Jej też opowiada historię swojego życia, swojej pierwszej prawdziwej miłości, trudnych czasach wojennych i powojennych. Przekazuje jej też swój pamiętnik, który Monika z ciekawością czyta. Marta zachowała też listy od ukochanego i te, które do niego pisała. Często wracała do ich czytania.

Marta wychowała się w Siemianowicach, które dzięki jej opowieściom dobrze poznajemy. Miała szczęśliwe dzieciństwo. Ojciec miał szanujący się zakład krawiecki, w którym Marta lubiła przebywać, podpatrując pracę ojca. Byli kochającą się rodzina. Najstarszy brat był zafascynowany Niemcami, często tam wyjeżdżał, później wstąpił do NSDAP. Najmłodsza siostra bardzo chorowita zmarła w wieku dziecięcym.

Ojciec chciał ją zeswatać z chłopakiem, z którym znała się od dziecka. Robił wybiegi i podchody, ale nic z tego nie wyszło. W sylwestrową noc oddała swoje serce niemieckiemu przedsiębiorcy i tak zostali parą, mimo tego, że nie widywali się zbyt często.

Marta wraca myślami do wspomnień, do różnych momentów z przeszłości, zarówno do tych miłych jak i przykrych. Do niezbyt sympatycznego przyjęcia przez rodziców narzeczonego, którzy byli niezadowoleni z faktu, że ich syn zaręczył się z nic nieznaczącą Ślązaczką. Do wspaniałych chwil spędzonych razem w Berlinie. Do przygotowań do ślubu i wesela, podróży poślubnej. Do planowania i marzeń. Do czasu miłości i beztroski, który jednak szybko się skończył, z powodu wybuchu wojny.

Mąż wrócił do swojego kraju, a Marta nie potrafiła znaleźć sobie miejsca z tęsknoty. Była rozdarta. Poślubiła Niemca, matka pochodziła z Niemiec, a brat był członkiem NSDAP i walczył w niemieckim wojsku. Była wrogiem dla każdej ze stron. Siemianowice do tej pory spokojne i bezpieczne zmieniały się z dnia na dzień. Kiedy inni cierpieli z braku pożywienia rodzinie Marty dobrze się powodziło. Sąsiedzi odnosili się do nich z coraz większą wrogością. Marta w oczekiwaniu na listy męża z frontu pogrążała się w coraz większej rozpaczy. Jej bliscy zostali skierowani do walki na froncie wschodnim.

Wojna zbliżała się do końca. Do kraju wkroczyli Rosjanie niosąc ze sobą rabunek, gwałty i mordy. Marta z przyjaciółką i najstarszym bratem, który przejrzał na oczy uciekają do Niemiec. Wyprawa była trudna i niebezpieczna.
Życie Marty nie rozpieszczało. Dostarczyło jej wielu trosk i zmartwień. Były też szczęśliwe chwile, lecz nie było ich zbyt wiele. Komunizm zniszczył jej rodzinę.Opowiedzenie swojej historii postronnej osobie, przyniosło jej ulgę i zdjęło z jej barków ciężar, który nosiła. Zakończenie zaskakuje.