Siostra nazisty recenzja

Historia Śląska jest dość skomplikowana. Wielu osobom trudno jest zrozumieć relacje na linii Polak – Ślązak – Niemiec. Można było być Polakiem i Ślązakiem, Niemcem i Ślązakiem, Polakiem i Niemcem – te wszystkie narodowości przenikały się i żyły obok siebie. Do czasu. Wojny światowe, zwłaszcza II wojna światowa, doprowadziły do sytuacji, gdzie ludzie do tej pory żyjący w przyjaźni, stawali się dla siebie nawzajem wrogami. Syn przeciw rodzicom, żona przeciw mężowi, brat przeciw siostrze, sąsiad przeciwko sąsiadowi. Jak trudno przyszło ludziom zmierzyć się z tą nagłą zmianą i jakie często wynikały z tego konsekwencje, tego dowiemy się m.in. z powieści Wiktorii Gische „Siostra nazisty”.

Powieść napisana jest w nastroju sentymentalnym. Marta Widemann opowiada Monice swoje życie. Wspomnienia płyną powoli. Życie osobiste tytułowej bohaterki przeplata się z historią przedwojennych Siemianowic Śląskich. Spacerujemy dawnymi ulicami miasta, poznajemy miejsca, z których niektóre nie przetrwały do dzisiejszych czasów. Częściowo akcja toczy się również w Niemczech, trochę w Krakowie. A to wszystko na tle czasu przed, w trakcie i po II wojnie światowej. Nie jest to jednak powieść historyczna, ale dzieje skomplikowanych relacji narodowościowych na Górnym Śląsku na przykładzie rodziny Slowików.

Mimo, zdawałoby się, powolnej akcji, mamy w powieści sporo emocji, które stopniowo się w czytelniku kumulują, żeby w ostatnich partiach książki doprowadzić do wzruszenia. Mam wrażenie, że autorka pisze delikatnie, a jednak dobitnie. Dostajemy sporo przemyśleń Marty Widemann, pytań, z których wiele pozostaje bez odpowiedzi. Bo kto nie jest ze Śląska, temu zazwyczaj trudno zrozumieć, co się tutaj stało. Wiele tutejszych rodzin mogłoby się podzielić podobnymi wspomnieniami. Moja również. Trzeba było kochać wroga, mimo że często był kimś najbliższym. Podejmować najtrudniejsze decyzje.Teraz zdała sobie sprawę, że gdy przyjdzie jej się opowiedzieć po którejś ze stron, to opowie się za Polską, ale tego nie mogła i nie chciała powiedzieć mężowi.

Czego mi zabrakło w powieści? Bardziej rozbudowanych relacji na linii Marta – Jorg. Siostra Polka – brat nazista. Ten wątek toczy się jakby w tle. Dominującym staje się relacja Marty z Romanem, jej mężem.

Wielki plus dla autorki za wtrącenia wyrazów w gwarze śląskiej. Dla mnie zrozumiałe i mam nadzieję, że dla osób nie znających śląskiego dialektu również. Nie ma bowiem wyjaśniających przypisów, ale często zgrabnie są te słowa wytłumaczone w tekście.

I wiecie, że Hugo Boss szył mundury dla SS, SA i Hitlerjugend?

Książka, co wyczytałam w jej opisie, inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Po przeczytaniu "Siostry nazisty" długo trwałam w zadumie. Otarłam też spływającą po policzku łzę…