Siódmy koci żywot recenzja

Kto nigdy nie miał kota w domu z pewnością inaczej odbierze tę książkę.

Ma kształtny koci pysk, długie wibrysy i ogon, jest biało-ruda. Sheila. Jej właścicielem jest Serb, od wielu lat mieszkający w Polsce – Jovan Dragosavljević. A właściwie był, bo został zamordowany we własnym mieszkaniu, a jedynym świadkiem zabójstwa jest właśnie kotka. Śledztwo prowadzi Vileda czyli Magda Borkońska, wraz z ekipą. Vileda jeszcze nie wie, że z kociego obowiązku Sheila będzie chciała pomóc w schwytaniu mordercy.

Autorami „Siódmego kociego żywotu” są Beata i Eugeniusz Dębscy, znani czytelnikom z cyklu o byłym policjancie, teraz detektywie, Tomaszu Winklerze. To moje pierwsze spotkanie z tym duetem, to moja pierwsza lektura, w której głównym bohaterem jest… kot.

Śledzenie poczynań Sheili to była świetna przygoda. Kotka ma siedem żyć i siódmy koci zmysł. „Siódmy koci żywot” to inteligentna i błyskotliwa powieść, z dużym poczuciem humoru. Sama sprawa kryminalna mało skomplikowana i schematyczna, ale kompletnie to nie przeszkadza. Narracja biegnie dwutorowo – śledztwo z perspektywy policjantki oraz rozdziały, w których głos ma kotka. Sporo tu smaczków językowych i ukrytych podtekstów. Roi się od celnego żartu, komediowych scenek i żartów sytuacyjnych.

Vileda to komisarz z charakterem, która sprawnie prowadzi śledztwo, deleguje zadania i wspiera swoich pracowników. Mam wrażenie, że nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i pojawi się w kolejnych powieściach Państwa Dębskich.

Sheila kupuje czytelnika od razu, a autorzy miłość do kotów przelewają na papier. „Siódmy koci żywot” to świetna odskocznia od rasowych kryminałów. Jest lekko, ale nie błaho. Oryginalny pomysł, świetnie wykonanie. Polecam miłośnikom kotów i komedii kryminalnych!


"Co za gatunek, Ci ludzie. Żeby mieć tylko jedno życie? No, jak się ma jedno, to trzeba o nie dbać, a nie dać się zabić we własnym mieszkaniu..."
(cytat pochodzi z opiniowanej powieści)


Za możliwość przeczytania książki przed premierą - dziękuję Wydawnictwu Agora.