Siła honoru recenzja

Książkę miałam chęć przeczytać parę lat temu, gdy była wydana po raz pierwszy. Głównym powodem mojego zainteresowania tytułem był wątek cynków. Przywódców poznańskiej mafii miała poznać jedna z autorek - Linda Szańska. W tym roku seria doczekała się wznowienia, ale wyżej wspomniana autorka została usunięta z listy twórców. Pierwotnie pewnie została stworzona, by było na kogo "zwalić", jeśli ktoś przyczepi się opisywanego wątku gangsterskiego. Czy można poznać ten świat, będąc kelnerką obsługującą cynków? Śmiem wątpić. Pewnie większość czytelników to kobiety i nikt nie miał zarzutów do tematu, stąd też wysokie oceny powieści. Pierwszy opis wydawniczy sprawił, że myślałam, że jest to powieść gangsterska z wątkiem romansu, a jest zupełnie odwrotnie. To romans, a wątek gangsterski jest marginalny. Miałam nadzieję, że w powieści nie będzie wiało sztampą, że przynajmniej wątek mafijny będzie inny niż w romansach. Pomyliłam się. Sztampa. Główna bohaterka to nastolatka, córka polityka tańcząca pole dance. Dziwne połączenie, ale już samo to wskazywało, że Kalina będzie miała charyzmę, pazur. Nie miała. Była bez wyrazu, bez charakteru, bez ikry. Jako dziewoja, która ma się zakochać w przywódcy mafii, była dziewicą. To kolejny przerysowany szkic. Jej wybranek nie wzbudzał we mnie żadnych emocji. Przez całą książkę nie odczułam, że w jakiś sposób mógłby być niebezpieczny. Taki pachołek na posyłki, podkreślający wciąż miejsce w hierarchii.
Język, którym posługują się bohaterowie wulgarny, ale bez mocy. Przekleństw używają w takich momentach, że nie mają one uzasadnienia. Za dużo razy użyte straciły na sile.
Wiodący wątek romansu pozbawiony uczuć. Nie odniosłam wrażenia, że relacja ma jakieś głębsze dno. Jedynie bohaterowie powtarzali sobie przy każdej okazji jak bardzo się kochają. Sceny zbliżeń to jakiś dramat. Zaskakujące rozczarowanie, bo autorki potrafią opisywać namiętność. Może ta działka należała do nieistniejącej autorki Lindy...

Pod koniec powieści znalazła się scena, w której Kalina czyta romans mafijny, a Gabriel strzela do książki. Odebrałam to jak chęć okazania przez autorki pogardy dla debiutujących pisarek romansów mafijnych i pokazania swojej wyższości. "Siłą honoru" doświadczone autorki nie pokazały jak to się robi. Nawet w gatunku są dużo lepsze historie, które często napisane zostały przez debiutantki.

Podsumowując:
Wątek gangsterów - fantasyka;
Wątek romansu - płytki, płaski;
Sceny seksu - tandetne;
Ogólne wrażenie - nuda;
Własne wnioski - po kolejne tomy nie sięgnę. Strata czasu. Nie mój klimat.