Seryjny narzeczony recenzja

„Jedni ludzie doskonale potrafią żyć z balastem, inni zaczynają pisać pamiętniki, dzienniki, diariusze, wspomnienia, co tam się komu zamarzy”


Irena Matuszkiewicz, absolwentka filologii polskiej. Z zawodu jest dziennikarką. Przez pewien okres pracowała w tygodniku regionalnym „Kujawy”, ale z powodu choroby zaprzestała wykonywać zawód dziennikarza. Autorka całkowicie poświęciła się pisarstwu. Pani Matuszkiewicz nie jest nieznaną mi pisarką. W przeszłości czytałam kilka jej książek.

Łucja, niespełniona scenarzystka, pisząca opowiadania do pisma kobiecego, pragnie nakręcić film na podstawie własnego scenariusza. Tłem jej filmu ma być prawdziwa historia, która wydarzyła się w jej rodzinie. Chodzi o zabójstwo męża siostry Bogny - Daniela, które nie do końca zostało wyjaśnione. Łucja wraz nowo z poznanym producentem filmowym z Nowego Jorku – Stevem, wybiera się więc do rodzinnego Ciechocinka, aby zebrać materiały do swojego scenariusza. Nie spodziewa się, że jej prywatne śledztwo odkryje szokującą prawdę na temat małżeństwa siostry i prawdziwego zabójcy jej męża. Do tego, bohaterka będzie musiała zmierzyć się z rodzinną prawdą dotyczącą jej ojca, jaka była przez nią ukrywana przez lata.

Przyznam się szczerze, że zaskoczył mnie opisywany klimat Ciechocinka przez autorkę. Byłam w tym mieście w tamtym roku i odniosłam całkiem inne wrażenie dotyczące jego specyficznej atmosfery. Uznanie natomiast za kreacje głównej bohaterki oraz przede wszystkim jej przyjaciółki z dzieciństwa - Dośki. Bardzo realistyczna postać moim zdaniem. W książce znajdzie się też coś dla fanów Gałczyńskiego, gdyż Łucja kocha jego poezję i często strofy jego wierszy są przywoływane na łamach powieści.

Na pewno mogę was zachęcić zaskakującym zakończeniem. O ile w kwestii ojca bohaterki dosyć szybko zorientowałam się o co chodzi, to z mordercą był już cięższy orzech do zgryzienia. Do samego końca nie byłam pewna kto nim jest. Tutaj wielki plus za doskonałą intrygę.

„Seryjny morderca” z pewnością należy do prozy kobiecej, ale nie jest to typowa literatura dla kobiet. Wątek kryminalny jaki wplotła autorka w perypetie życiowe głównej bohaterki dodał smaczku całej powieści. Moim zdaniem idealne połączenie. Do tego swobodny styl pisarki jest w stanie dotrzeć do każdego czytelnika.

Jak widać na okładce, książka istnieje w wydaniu kieszonkowym w dostępnej cenie. Kupiłam ją na stacji Warszawa-Zachodnia i podczas powrotu do Łodzi zdążyłam przeczytać jej większą część. Do czytania w pociągu nadaje się idealnie. Z pewnością zapewni na parę godzin świetną rozrywkę i odskocznię od rzeczywistości. Polecam.