Serce pierwszego kontaktu recenzja

Po emocjonalnym trzęsieniu Ziemi, jakie A. P. Mist zafundowała mi książką „Jej wszyscy mężczyźni”, czekałam z utęsknieniem na powtórkę z rozrywki, bo tego, że w kolejnej historii, która wyszła spod pióra autorki, tych emocji nie zabraknie, byłam absolutnie pewna. Nie zawiodłam się. „Serce pierwszego kontaktu”, to książka, która oprócz tego, że niesie pewne przesłanie, to potrafi również skruszyć serce czytelnika.

Studia medyczne zmuszają Melanię do wyjazdu z rodzinnej miejscowości. Zostawia tam również przyjaciela, a cios, jaki jej zadał, uświadomił ją, że nie ma już do czego wracać. Dziewczyna układa sobie życie w mieście. Kończy studia, podejmuje pracę w szpitalu i wychodzi za mąż.
Dopiero śmierci dziadka i jego dziwny testament zmusza ją do powrotu na wieś. Jak się okazuje, dziadek dokładnie zaplanował jej przyszłość, a dowodem na to są listy, jakie po sobie zostawił. Podstępny staruszek nie omieszkał w te plany wplątać również Oskara- jej dawnego przyjaciela i osobę, którą szczerze kochała.

„Serce pierwszego kontaktu” to niesamowicie poruszająca historia dwojga ludzi, którzy nauczyć się musieli rozmawiać ze sobą. Brak dialogu i szczerości postawił ich związek pod wielkim znakiem zapytania, sprawił, że ich serca przez długie lata wypełniał żal i złość na siebie nawzajem.

„Oboje oczekiwali, że to drugie będzie otwarte na dialogi, aby rozwiązać problemy. Żadne z nich jednak nie stosowało się do tej zasady. Bez konwersacji nie zażegnano przecież ani jednego konfliktu, a oni zachowywali się jak na wojnie, gdzie poza bitewnymi okrzykami nie istniała dyskusja. A może dowódcy powinni spotkać się pośrodku i zacząć negocjacje, zamiast prowadzić krwawe potyczki, po których zostają zgliszcza i niepotrzebne ofiary”.

Fabuła tej książki jest oryginalna, a to za sprawą tajemniczych listów od dziadka. Z ogromnym zaciekawieniem śledziłam przebieg akcji.
Zachowanie bohaterów na przemian wzbudzały we mnie złość, a innym razem miałam ochotę ich uściskać.
Kilka razy autorce udało się sprawić, że autentycznie wstrzymywałam oddech i miałam wrażenie, że w tym samym czasie moje serce przestawało bić.

„Serce pierwszego kontaktu” to historia dwojga upartych ludzi, których rozdzieliła przepaść w postaci niedopowiedzeń i domysłów. Opowieść o tym, jak brak konwersacji potrafi długimi latami karmić naszą złość, która rozrosnąć się może do rozmiarów nienawiści. Powieść, która niesie jasny przekaz: rozmawiajmy. O ile łatwiejsze i spokojniejsze będzie nasze życie, gdy szczerze powiemy, co nas boli, a co raduje. Ilu kłótni dzięki temu unikniemy. Działa to jednak w dwie strony, musimy nauczyć się również słuchać...

Kochani, polecam wam serdecznie tę książkę. ❤️🔥