Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata recenzja

O tej książce naczytałam się wiele pozytywnych opinii, co było jedną z przyczyn mojego zainteresowania tą pozycją. Muszę jednak, nieco ze smutkiem, przyznać, że książka ta zdecydowanie nie zachwyciła mnie tak, jak innych czytelników.

Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata jest lekturą, która najzwyczajniej w świecie wydała mi się nudna. Po samym tytule (w szczególności – „odkrywają sekrety wszechświata”) spodziewałam się zdecydowanie czegoś więcej, czegoś, co mnie zainteresuje i wciągnie, czegoś lepszego. Niestety książka tych oczekiwań nie spełniła. Akcja, jeśli tak można nazwać momentami bardzo naciągnięty i opierający się na niesamowitych zbiegach okoliczności splot wydarzeń, rozwija się bardzo powoli. Cały czas pozostawiona jest antycypacja, że coś się wydarzy, jednakże to nigdy nie następuje. Także poza kilkoma incydentami, nie dzieje się właściwie nic godnego uwagi.

Relacja głównych bohaterów też zdaje się sztuczna. Nie wspominając już o tym, że Arystoteles jest w wieku nastoletnim (15-17 lat), lecz niektóre jego dialogi wydają się być bardziej odpowiednie dla kilkulatka.

Jeśli oczekujecie wątku miłosnego, to także niestety się zawiedziecie. Może poza ostatnim rozdziałem, choć i to z wyjątkami.

Książka pisana jest prawie samymi dialogami. Z jednej strony plus, ponieważ czyta się ją w błyskawicznym tempie, z drugiej strony – niestety sprawia to, że część dialogów się powtarza, co dodatkowo dokłada się do poczucia monotonii, a także sprawia, że nie mamy wglądu „do umysłu” bohaterów oraz uniemożliwia zbudowanie sobie wyobrażenia na temat świata, w którym agensi działają. Problem mam również taki, że odnoszę wrażenie, iż postaci (może nie wszystkie, ale ogromna większość) zostały potraktowane po macoszemu id est byłoby się je w stanie opisać za pomocą kilku słów. Często tych samych.

Nie powiem, że jest to powieść najgorsza – z pewnością nie – jednakże nie urzekła mnie i nie wywołała we mnie takich emocji i uczuć, jakich po niej oczekiwałam. Jest to powieść subtelna o szukaniu samego siebie, ale niestety podana w sposób dosyć wyblakły. Nie sprostała ona wymaganiom i poziomowi, jakie po tylu dobrych recenzjach i komentarzach, spodziewałam się, że będzie mieć.