Schronisko recenzja

Sam Lloyd "Schronisko".

Niektórzy ludzie nie powinni chodzić po świecie. Sieją spustoszenie, grozę i śmierć. Ale przedtem tortury. Niewyobrażalne.

Elissa ma trzynaście lat, kochającą matkę, ciepły dom. Chociaż nie jest bogata, nie brakuje jej niczego. Jest inteligentna, kulturalna. Ma także swoje marzenia. Uwielbia grać w szachy. Jedzie na turniej, który chce wygrać. Niestety, zamiast wygranej i dobrej zabawy dostaje traumę. Zostaje porwana.

Elijah ma dwanaście lat, mieszka z papą, mateczką i bratem. Elijah wie, co się dzieje, chociaż ma luki w pamięci. Poznaje Elissę, chce się z nią zaprzyjaźnić, choć jest to trudne, biorąc pod uwagę fakt, że dziewczynka jest uwięziona. Elijah ma swoje tajemnice. Przerażające. Nie może się z nimi z nikim podzielić. Ale Elissa go oczarowuje. Są jak Jaś i Małgosia. W chatce z piernika.

Miejsce tortur i dom Elijah otacza las, zwany Lasem Pamięci. Drzewa mają swoją historię. Tragiczną. Straszną. Prawdziwą. Przytłaczającą. Wszystko się w nim dzieje. Nikt z niego nie uciekł. Nikt z niego nie odszedł. Nie do końca.

I w tym wszystkim jest ona. Policjantka. Z przeszłością. Z trudną przeszłością. Policjantka, która zrobi wszystko, by odnaleźć Elissę. Zrobi jeszcze więcej, by dowiedzieć się jaka jest prawda. A prawda jest bardzo skomplikowana. Bardziej niż mogłoby się wydawać.

Książka jest złożona. Porywająca. Trzyma w napięciu. Miesza w głowie. Jest trochę jak baśń. Są źli ludzie. Są ofiary. Jest chata. Są tortury. Zaginione dzieci. Jest wiedźma i jej gul. Tak, w taki sposób można do tego podejść. Ale jest coś więcej. Cała skala emocji. Niezrozumienia. Szoku. Zaskoczenia. Przerażenia. Są chwile, gdzie czuć współczucie, gdzie można uronić łzy. Są chwile zwątpienia, kto mówi prawdę, kto kłamie jak z nut? Nie jest to książka oczywista, nie powiela schematów, przynajmniej ja tego nie zauważyłam. Byłam autentycznie zaciekawiona i przerażona. A to ogromny plus.

Nie słyszałam o tej książce wcześniej, dopóki Ilona nie dała recenzji bardzo zachęcającej- dziękuję!

Zabrakło mi tylko jakiegoś epilogu odnośnie policjantki. Jej postać bardzo dużo wniosła do książki. Szkoda, ale nie można mieć przecież wszystkiego.

Jestem pod wrażeniem powieści. Forma także na plus, przeszłość przeplatająca się z teraźniejszością. Każdy z bohaterów ma dość szczegółowo opisaną historię. Postaci ogółem są pełne charakteru, wyraziste i prawdziwe.

Nic tylko brać i czytać. Polecam. Mi się bardzo podobało!