Schronisko pod Srebrnym Aniołem recenzja

To moje kolejne spotkanie z twórczością Natalii Przeździk i jak miało to miejsce przy poprzednich książkach, również bardzo udane.

„Schronisko pod Srebrnym Aniołem” to trzecia część opowieści o krakowskich przyjaciółkach. Z przyjemnością przyznaję, że to właśnie ta trzecia część i płynące z niej przesłanie, poruszyły moje serce najbardziej.

Fabuła powieści skupia się na Ewie i jej trudnych doświadczeniach z przeszłości. Życie i przewrotny los nie pomagają bohaterce w uporaniu się z nieprzyjemnymi myślami i wspomnieniami. Ewa, z uwagi na chorującego ojca, wraca w rodzinne strony, które jeszcze bardziej dotkliwie przypominają jej o tym, o czym chciałaby zapomnieć. Krok po kroku odkrywamy trudne relacje rodzinne bohaterki. Cofamy się do dalekiej przeszłości aby poznać los kobiet z rodziny Ewy i odkryć przyczyny takiego a nie innego ich zachowania w stosunku do najbliższych. Ewy, szczególnie.

Natalia Przeździk w subtelny, okraszony ogromną wrażliwością sposób uświadamia, jak przeszłość najbliższych może mieć wpływ na kolejne pokolenia. Podejmowane decyzje, wybory i zachowania. Jak trudno uwierzyć w siebie i swoje możliwości, kiedy z ust najbliższych nie otrzymało się nigdy życzliwego słowa, wsparcia czy zrozumienia. Jak trudno uciec przed bolesną przeszłością i nieprzepracowaną traumą. Autorka poruszająco prowadzi czytelnika przez meandry uczuć i emocji bohaterów. Na początku wywołując całe pokłady niezgody i żalu, na los który był udziałem bohaterki, z każdą kolejną stroną jednak, rozniecając światło wiary, nadziei i miłości.

„Schronisko pod Srebrnym Aniołem” to bardzo wzruszająca i piękna historia. Wskazuje drogę błądzącym. Oczarowuje górskimi beskidzkimi rejonami w zachwycającym jesiennym klimacie. Udowadnia, że nigdy nie jest za późno na wybaczenie i naprawienie tego, co niegdyś zostało popsute, zniszczone. Autorka w mądry sposób daje nadzieję na to, że zawsze jest czas na obranie nowego kierunku w życiu i prawdziwe otwarcie na siebie i drugiego człowieka. To również powieść o tolerancji, miłości bliźniego, chorobie i prawdziwej głębokiej przyjaźni.

Poruszy nawet najbardziej zatwardziałe serce.

Polecam!