Dzieci Watykanu recenzja

Mocny, wstrząsający, rzetelny reportaż.

Maria Laurino w swojej publikacji bierze na tapet wstrząsający temat przymusowych adopcji dzieci we Włoszech w latach 50-70 XX wieku. Zawarte w reportażu historie ujawniają kulisy skandalu, w którym Kościół katolicki, grał pierwsze skrzypce. Pod pretekstem pomocy samotnym matkom, brał udział w nielegalnym odbieraniu im dzieci i przekazywaniu ich bogatym rodzinom w Stanach Zjednoczonych.

Autorka ujawnia kolejne niechlubne oblicze instytucji, która powinna chronić i dbać o najsłabszych. Niesprawiedliwość, okrucieństwo, zmowa milczenia przemawiają z kart reportażu w uderzający sposób. A konsekwencje z jakimi borykają się dziś, dorosłe już osoby odebrane kiedyś matkom, poruszają do głębi. Poszukiwanie własnej tożsamości, historii, przeszłości i prawdziwej rodziny, towarzyszą im niemal non stop.

Historia jednej z bohaterek książki, Franceski, jest tylko jedną z wielu dramatycznych relacji zawartych w reportażu przez Marię Laurino. Samotna, młoda matka, z ufnością, nadzieją trafia do ośrodka prowadzonego przez zakonnice, wierząc że dostanie tam pomoc i wsparcie. Zamiast tego, wiedzy oddane dziecko zostaje jej odebrane i bez jej zgody oddane do adopcji rodzinie w Ameryce. Autorka wykazuje jak Kościół, zamiast udzielać pomocy kobietom w trudnej sytuacji, wykorzystywał ich nieporadność i bezradność. Jak narzucał im przymusowe rozstania z dziećmi, „handlując” nimi w najpodlejszy sposób.

Laurino przeprowadziła rzetelne śledztwo dziennikarskie. Opierała się na relacjach świadków, dokumentach, rozmowach z osobami, które były uczestnikami tego dramatu. Dzięki tym relacjom, książka jest niezbitym dowodem na istnienie szeroko zakrojonego procederu, w który zamieszani byli wysoko postawieni duchowni, zakonnice i organizacje kościelne. Autorka pisze z pasją i zaangażowaniem. Oddaje głos ofiarom, akcentując ich traumę i cierpienie.

Ten reportaż dobitnie mobilizuje człowieka do refleksji nad rolą Kościoła w społeczeństwie i popełnionymi przez niego grzechami wobec całych społeczeństw. To bardzo trudna i wymagająca lektura, ale niezwykle ważna. Otwiera, jeszcze szerzej oczy na ciemna karty historii Kościoła katolickiego. Uświadamia jak łatwo, pod płaszczem troski, moralności i dobroci można usprawiedliwić nadużycia i przewinienia.

Niesamowicie poruszyła mnie ta książka. Słowem zakończenia dodam tylko, że za TAKI Kościół katolicki, jest mi bardzo wstyd.