Samotnia recenzja

"Ludzie często widzą to, co chcą widzieć"

„Samotnia” Anny Kańtoch, to thriller, który na pierwszy rzut oka wydaje się prosty, ale z biegiem czasu, gdy zaczynamy zagłębiać się w życie bohatera, dostrzegamy jego złożoność, oraz dramat człowieka.

Leon Cichy, pewnego dnia budzi się w szpitalu. Niewiele pamięta i nic nie widzi. Od lekarzy dowiaduje się, że jest ofiarą wypadku, na pozór banalnego, z którego mógłby wyjść z niewielkimi obrażeniami, ale z powodu niefortunnego upadku, doznał urazu głowy, który doprowadził do trwałej utraty widzenia. Przy jego łóżku czuwa kobieta, która podaje się za jego żonę, ale w jej głosie Leon nie rozpoznaje kobiety, z którą wziął ślub. Mężczyzna jest skołowany, ma jednak nadzieję na szybką poprawę i zrozumienie sytuacji. W domu samodzielnie sobie nie radzi, dlatego pozwala na pomoc, obcej, w jego mniemaniu kobiecie. Kontaktuje się z ludźmi, których znał przed wypadkiem, ale robi to bardzo nieudolnie, gdyż próbuje dzwonić z telefonu i wybiera przypadkowe osoby z listy. W ten sposób nawiązuje kontakt ze swoją byłą żoną. Niestety, w krótkim czasie od tego zdarzenia, kobieta zostaje zamordowana, a druga, która podawała się za jego żonę, nagle odchodzi. Opiekę nad nim przejmuje siostra pierwszej żony.

W książce jest ukazana sieć skomplikowanych układów rodzinnych. Autorka w tej plątaninie ludzki ukryła tajemnicę, która skrywana przez lata, znajduje swoje ujście teraz. Niestety, aby nie doszło do ujawnienia sprawcy, musi zginąć wiele osób. Ciekawe jest to, w jaki sposób autorka połączyła rzeczywiste wydarzenia, z fikcją, bowiem Leon Cichy jest pisarzem bestsellerowych kryminałów. W jednej ze swoich powieści uśmiercił człowieka bardzo chararakterystycznym narzędziem, które jak się okazało, było narzędziem morderstwa, przed laty w prawdziwej zbrodni.

Historia trochę skomplikowana, ale napisana w przystępny sposób, dlatego nie sposób się w niej pogubić.

Tytułowa samotnia to zarazem miejsce pracy pisarza, czyli domek na odludziu, jak i życie, jakie on teraz wiedzie. Choć otaczają go ludzie, to on pozostaje sam w swoim świecie, którego musi się uczyć na nowo. Pomimo że są koło niego ludzie, to on nie wie, czy może liczyć na ich szczerą pomoc.

Ta książka to złożony thriller psychologiczny, w którym akcja toczy się powoli i stopniowo ujawnia skrywane sekrety. Trudno domyślić się zakończenia, gdyż autorka wcześniej nie ukazuje wydarzeń związanych z kluczowym zdarzeniem, aby dać szansę czytelnikowi na samodzielne rozwiązanie zagadki. Osobiście, nie lubię tego typu fabuły, wolę, gdy mam możliwość dotarcia, po śladach do prawdy, lub być zaskoczona i stwierdzić, że dałam się zwieść, a prawda była w zasięgu mojego wzroku.

Powieść oryginalna i czyta się lekko. Myślę, że może się spodobać miłośnikom gatunku.