Samotność Boga recenzja

Życie Marka Okluna krążyło wokół kariery kardiochirurgia.
Główny bohater charakteryzuje się systematycznością i determinacją. Wybitny człowiek na odpowiednim miejscu, a przynajmniej wszyscy tak uważali.
W książce „Samotność Boga” poznajemy studenckie życie Marka, jak i jego obecne – jako szefa zakładu pogrzebowego.
Jak to się stało, że pełen zapału i chęci pracy przyszły kardiochirurg porzuca zawód, na rzecz prowadzenia i organizacji pogrzebów?
Praca Antoniego Grycuka prowadzi nas stopień po stopniu, jak tak odpowiedzialna kariera wpływa na psychikę ludzi.
Człowiek potrzebuję możliwości rozwoju i relacji, relacji romantycznych, jakich doświadcza Marek Olkuń.
Nowe związki jednak nie zawsze współgrają z samorozwojem, a często może być trudną przeszkodą.
Nastaje moment wyboru, czy to właśnie uczucia mają wielki wpływ na postrzeganie naszej, własnej pracy?

Praca w medycynie od zawsze wiązała się z wieloma wyrzeczeniami, trudnościami w wykonywaniu operacji, wyrzutami pacjentów, jak i własnego sumienia. W jakim momencie główny bohater został pokonany przez własną psychikę, i co skłoniło go do zakładu pogrzebowego?
A co najbardziej interesujące, czy skomplikowana operacja jest synonimem walki i wyścigu z samym Bogiem?
Czy w tamtym momencie wszyscy są zdani wyłącznie na lekarskie umiejętności?

„Samotność Boga” jest napisana w jasny, przejrzysty sposób. Zauważamy te małe, jak i większe czynniki, które wpływają na sposób wykonywania pracy w służbie zdrowia. W pewien sposób doświadczamy, że posiadanie wielkich umiejętności i wyrzeczeń, nie wystarcza w utrzymaniu się na stanowisku. Nie posiadamy wielkiej konkurencji, bo najsilniejszą konkurencją jest nasz własny umysł.
Przenikając w historię bohatera czułam jakbym cofała się do młodszej mnie, która myślała i byciu lekarzem. Jednak postać lekarza jest często przez nas wszystkich idealizowana. Czy „Samotność Boga” nie pokazuje nam właśnie, że prestiż pracy w medycynie "usuwa" z nas osobowość?
Czytając omawianą pozycję, odniosłam wrażenie, że medycyna przenika w duszę człowieka jakby wszystkie jego decyzję czy małe czy duże były opieczętowane „lekarską rangą społeczną”. Zapominamy jednak o tym, że kierując się takim podejściem zabieramy pracownikom medycznym ich prywatne życie, w pewnym momencie ich światy się ze sobą przenikają.
Polecam tę pozycję ze szczerego serca. Skłania do ważnych przemyśleń i zdecydowanie rozszerzy nasze postrzeganie pracowników służb zdrowia. Z pewnością przyszli lekarze muszą być świadomi, gdzie pojawi się ta najtrudniejsza walka.

Wiele odpowiedzi na nurtujące pytania mogą nie być dla nas jawne, jednak przybliża to czytelników do większej wyrozumiałości i zrozumienia wobec osób, którzy codziennie walczą, balansując między życiem a śmiercią. Jednak ta literatura odsłoniła nam nieco prawdy
Wielki ukłon w stronę ich poświęcenia, i garść ciepła dla tych, którzy odeszli z medycyny. Sama próba to już połowa sukcesu.