Salamandra recenzja

Znacie cykl „Matki, czyli córki” Nataszy Sochy? Ja poznałam go od czwartego tomu i pewnie bym go nie poznała do tej pory gdyby nie skusiła mnie piękna egzotyczna okładka z salamandrą, która ma swoje znaczenie w tej powieści. Tak więc dzisiaj zapraszam Was na recenzję „Salamandry”, która jest czwartą częścią tego cyklu.

Kalina jest 54-letnią kobietą, która samotnie wychowuje ośmioletnią córkę Helenę. Kiedy odchodzi Kosma, czyli jej ukochany, Kalina traci radość życia. Wtedy wprowadza się do niej jej starsza córka Kira, która chce pomóc jej w tych ciężkich chwilach, mimo że sama ma własne problemy. Pewnego dnia w ich domu pojawia się Jakub, który zmienia życie Kaliny, a także jej córek. Jak dalej potoczą się losy tych wszystkich kobiet? Dlaczego odszedł tak naprawdę Kosma?

Książka ta wyróżnia się narracją trzecioosobową i dzieli się na dwie części. W pierwszą, z początku trudno było mi się wkręcić, jednak zakończyła się ona w taki sposób, że zaraz musiałam zacząć czytać kolejną część. Opisywała ona smutne losy kobiety, która nie może otrząsnąć się po odejściu ukochanego i której wszyscy wokół próbują pomoc. Można tu było zauważyć miłość i troskę bliskiej rodziny, do której należały niełatwe relacje i specyficzne osoby (szczególnie taką osobą była matka Kaliny), jednak każdy mógł na siebie liczyć. Druga część już mocniej zaczęła mnie wciągać, bo można było w niej bardziej poznać główną bohaterkę. Na początku każdego rozdziału była opisana jej sytuacja życiowa z jej punktu widzenia. Tak więc dzięki temu można było poznać jej uczucia i myśli. Ogólnie, z początku „Salamandra”, jak dla mnie była smutną powieścią, w której główna bohaterka próbowała odrodzić się na nowo, tak jak tytułowa salamandra, a to w jej przypadku nie było takie łatwe i bez pomocy najbliższych, myślę, że byłoby to niemożliwe. Jest w tej książce rozpacz po stracie najbliższej osoby oraz są też wątki miłosne, które nie są przewodnie. Dodam jeszcze, że książkę tę czasami urozmaicały zabawne sytuacje i dialogi, szczególnie te z udziałem Jakuba i rodziców Kaliny.

„Salamandra” jest smutną, choć piękną powieścią, która daje nadzieję na to, że zawsze można na nowo znaleźć szczęście, najlepiej z pomocą swojej listy marzeń, tak jak zrobiła to główna bohaterka. Spędziłam z tą książką bardzo miło czas i żałuję, że nie poznałam poprzednich części tego cyklu, choć ich nieznajomość nie stanowiła dla mnie problemu w zrozumieniu fabuły. Tak więc bardzo polecam Wam tę powieść, myślę, że oczaruje Was ona tak, jak mnie.