Gościniec recenzja

Serdecznie dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz książki „Gościniec”.

Nie umiem nawet opisać z jaką niecierpliwością czekałam na drugi tom Sagi Wiejskiej, a już zdecydowanie nie jestem w stanie wyrazić słowami radości, gdy otrzymałam egzemplarz książki. Rzadko się zdarza, że pochłaniam powieść właściwie w jeden dzień a tak było właśnie w przypadku „Gościńca”.

Znów spotkałam się z bohaterami, których strasznie polubiłam. Nie ze wszystkimi niestety ale akcja „Gościńca” dzieje się nieco później zatem logiczne, że nie o wszystkich będzie wspomniane. Poznałam za to innych bohaterów i ich losy, przede wszystkim Krystynę Malicką, mamę prześlicznej Broni w której bez pamięci zakochał się Jaśko Lipczewski. Co ciekawe, pierwowzorem Krystyny była babcia-ciotka autorki. Czytając o jej losach, czułam ogromny smutek bowiem ogromem nieszczęść można by obciążyć kilka osób a i tak byłoby im ciężko. Krystyna znosiła wszystko dzielnie i z wielka determinacją walczyła o lepsze życie dla swoich dzieci. O samym Jaśku i jego wojennych losach też jest sporo. Fantastycznie czyta się o historii zauroczenia i miłości Broni i Jaśka.

Losy postaci pokazane są w sposób dość surowy, bezstronny ale to dobrze. Pozwala to czytelnikowi samemu podjąć decyzję co do sympatii czy antypatii w stosunku do bohaterów i ich losów.

Porównując ten tom do pierwszego nie można nie zauważyć, że jest tu więcej przemyśleń, czasem ulotnych myśli, czasem głębokich refleksji. Każde z nich jest związane z cyklem życia na wsi, którym to kręci natura. Wszystko idzie zgodnie z zegarem, który wyznaczają pory roku.

Muszę zwrócić uwagę również na język autorki. Jest on jednocześnie lekki ale wyrafinowany i bardzo literacki, wszystko to tworzy przyjemna dla czytelnika całość.

W recenzji „Skrawka pola” napisałam, że jeśli drugi tom utrzyma poziom pierwszego to Saga Wiejska stanie się jedną z moich ulubionych sag. No cóż. Mam nową ulubioną serię i oczywiście już czekam na część trzecią. Byle do jesieni! Serdecznie polecam!