Rzeki płyną jak chcą recenzja

Ałbena Grabowska Rzeki płyną, jak chcą,

Oto najnowsza książka autorki. Jako fanka ekranizacji Stulecia Winnych, jedynego filmu, dla którego włączam telewizję, poza oczywiście skokami narciarskimi zimą i meczami piłki nożnej, tak, tak oglądam sport, nie mogłam sobie odmówić tej lektury. Tym bardziej, że akcja toczy się podczas I wojny światowej, a ja lubię książki, w których tło historyczne jest zarysowane. Uwielbiam powieści, dzięki którym można poczuć powiew minionych czasów, zmierzyć się z ówczesnymi problemami bądź przyjrzeć się tłu społecznemu. A Ałbena Grabowska doskonale czuje się w klimatach sprzed lat, jednocześnie kreując swoich bohaterów na postaci wyraziste, charakterne, z pewnością nie jednowymiarowe.

Po raz kolejny nowej książce autorki blisko jest do sagi. Choć w tym wypadku mamy do czynienia z jedną rodziną Terechowiczów. Trzy siostry rozważna Klara, urodziwa Róża i praktyczna Amelia wraz z matką mieszkają w swoim majątku w Niebielowie. Bez ojca, głowy rodziny, który już dawno poszedł na wojnę i wszelki słuch o nim zaginął.

Gdyby nie wojna, ich życie nadal byłoby spokojne, sielskie, bez żadnych trosk. Gdy ta jednak wybucha, Amelia decyduje się opuścić dom i zostać pielęgniarką w warszawskim szpitalu. Po jakimś czasie, ku ogromnemu zaskoczeniu pozostałych kobiet, wraca do domu już jako mężatka, wraz z tajemniczym Janem, którego pielęgnowała w szpitalu. Ten pierwszy, odważny krok jednej z sióstr, spowoduje całą lawinę kolejnych wydarzeń, nowych znajomości, damsko-męskich podchodów i związanych z nimi nieporozumień, które toczyć się będą wokół trzech sióstr. Tym bardziej, że pojawią się wokół nich mężczyźni wyraziści, skrywający prawdopodobnie przeróżne tajemnice, zainteresowani nie tylko dziewczętami, ale również losem Polski, która lada moment ma odzyskać niepodległość.

Dałam się ponieść atmosferze tamtych czasów, kiedy wojna wywraca do góry nogami spokojne życie ludzi, stając się jednocześnie powiewem zmian społecznych. Wraz z nadzieją na odzyskanie niepodległości, w dziewczynach rodzi się również chęć podążania swoją drogą, stanowienia o swojej przyszłości, bycia przydatną nie tylko w domu.

Bez wątpienia niejednokrotnie jest niezwykle burzliwie, tym bardziej, że siostry są naprawdę temperamentne i chociaż są skłonne skoczyć za sobą w w ogień, są również zadziorne. Nie brakuje również rodzinnych dramatów, a otwarte zakończenie daje nadzieję kontynuacji. A wszystko skrywa się pod tą cudowną okładką.