Upadek recenzja

"Upadek" Olgi Kruk to dziwny, trochę psychoderyczny thriller psychologiczny. Ukazuje młodą kobietę, która po szeregu nieszczęść, jakie ją dotknęły, stara się stanąć mocno na nogi i odnaleźć prawdę o sobie. Jej życie, nigdy nie było usłane różami, a właściwie, można by powiedzieć, że było jego przeciwieństwem. Nie kochana i nieakceptowana przez matkę i rodzeństwo, odczuwała szczęście jedynie u boku ojca. Po jego śmierci musiała radzić sobie sama, gdyż nie mogła liczyć na wsparcie rodziny. Przez całe swoje życie miewała problemy psychiczne i czasami zamykana była w szpitalu psychiatrycznym. Po wyprowadzce z domu została porwana przez niezwykle brutalnego i niebezpiecznego człowieka. Gdy podstępem udało jej się ujść z życiem, nikt nie wierzył, że Laura była uprowadzona. Jej psychiatryczna przeszłość, sprawiła, że dziewczynę uznano za niewiarygodną. Z czasem i ona miewała chwile zwątpienia. Dopiero gdy nawiązała kontakt z Dorianem, blogerem zajmującym się podobnymi do niej zaginięciami młodych kobiet, jej pewność powróciła, a ona sama zechciała, nie tylko udowodnić, że nie kłamie, ale również dorwać tego człowieka.

Autorka w powieści ukazała obraz człowieka poranionego, niekochanego i dręczonego psychicznie i fizycznie. Laura w momencie, kiedy najbardziej potrzebowała wsparcia najbliższych, została przez nich odrzucona. Gdyby nie pomocna dłoń Doriana sama musiałaby się zmagać z okropną traumą, która doprowadziła ją do obłędu i powodowała chaos w głowie. Przez cały czas jej umysł atakowany był obrazami z przeszłości, a niechciane myśli powracały powodując mętlik w głowie. Stała się nieufna i porzuciła nadzieję na to, że kiedykolwiek będzie jeszcze potrafiła żyć normalnie. Zamknęła się w sobie i dopiero współpraca z blogerem pozwoliła jej na wyjście ze swojej skorupy do ludzi, którzy są do niej wrogo nastawieni, aby podstępem poszukać prawdy, która da jej wyzwolenie. To nie jest prosta droga, gdyż musi się zmagać z przeszłością i znaleźć granicę między prawdą i kłamstwem, rzeczywistością i złudzeniem.

Temat poruszony przez autorkę był bardzo trudny. Fabułę mogła się rozwinąć na wiele sposobów, jednak pani Olga wybrała formę psyderycznego zawieszenia pomiędzy dwoma światami. Tym prawdziwym i tym, który się nam wydaje za prawdziwy. Czułam odpływy i przypływy ułudy pomieszanej z faktami. Choć historia bardzo mi się spodobała, to sposób opowiedzenia jej nie przypadł mi do gustu. Zarówno podczas czytania, jak i po zakończeniu lektury czułam zmęczenie i znudzenie.