Rywalka recenzja

Zacznę od końca, jest to świetna książka! Wciągnęła mnie bardzo i w zasadzie przeczytałam ją w dwa dni, ponieważ nie mogłam przestać czytać... 

Ona, on i... jego matka, przedziwny trójkąt. Tytułowe rywalki to przyszła synowa i teściowa, które niemal od początku drą ze sobą przysłowiowe koty.
Tak na prawdę głównym bohaterem jest matka Adama... Pammy jest przykładem teściowej z dowcipów,  prawdziwie czarnym charakterem, a jej relacja z synem pozostawia wiele do życzenia i stanowi od początku wielką zagadkę.   Od pierwszego spotkania Emily zauważa tą dziwną relację matki z synem, a z biegiem czasu dziewczyna zaczyna wpadać w obsesję. Twierdzi, że przyszła teściowa jej nienawidzi i robi wszystko, by rozdzielić ją z ukochanym,  ale nikt tego nie zauważa. Zwłaszcza narzeczony. 
Kiedy przez przypadek dowiaduje się, że dawna narzeczona Adama zmarła (w tajemniczych okolicznościach), myśli, że to Pammy miała w tym swój udział, chcąc zatrzymać tylko syna dla siebie.  Od tego momentu boi się o swoje życie i podejrzewa teściową o wszystko, co najgorsze, początkowo unikając jej, a z czasem ograniczając swoje wizyty w jej domu.
Dodać należy, że autorka świetnie poprowadziła całą fabułę. Od pierwszych stron bardzo kibicowałam Emily i Adamowi, wierzyłam, że mimo ciągle pojawiających się przeciwności czeka ich szczęśliwe małżeństwo. Jednak im dalej, tym częściej nachodziły mnie wątpliwości, jak jest na prawdę.  
A prawda okazała się zaskakująca - lecz dopiero na samym końcu "wyszło szydło z worka" - za co ogromny plus. Nic nie wskazywało na to, kto i dlaczego stanowi dla Emily zagrożenie.
 Książka jest dobrym thillerem, choć może i lekka i niezobowiązująca, jednak czyta się ją jednym tchem. Trudno przestać, tyle się dzieje!
Polecam na weekend, jestem przekonana, że jak zaczniecie, to w 2 dni dobrniecie do końca.