czas egzorcystów recenzja

Opętanie to stan umysłu, w którym człowiek odczuwa, że znajduje się pod wpływem zewnętrznej, najczęściej osobowej siły, lub zachowuje się w sposób, który sugeruje taki stan osobom trzecim. Według wielu religii oraz wierzeń ludowych opętanie może być formą zawładnięcia ciałem przez duchy lub demony. Niektóre choroby psychiczne (schizofrenia, choroba afektywna, dysocjacyjne zaburzenia świadomości) bardzo łatwo niewprawnemu psychiatrze pomylić z opętaniem. I wówczas taki delikwent kierowany jest do egzorcysty, jako osoba zniewolona czy nawet identyfikująca siebie jako demona. Tak też dzieje się w Czasie egzorcystów. Tutaj mamy do czynienia z takim właśnie łapiduchem, profesorem Edmundem Kępskim, który prawie w każdym chorym widzi potencjalnego nawiedzonego.

Gdzie można uciec, kiedy skryte lęki materializują się nagle w falę żrącej prawdy nie do zniesienia i uderzają w umysł cała siła realności, choć jeszcze mgnienie oka temu były ledwie ułudą, złym przeczuciem? Czyż może być inna droga ucieczki z tak gwałcącego zmysły koszmaru niż śmierć?

W ostatnich latach zanotowano modę na egzorcyzmy, więc przestaje dziwić fakt, że i egzorcystów jest coraz więcej. Powieść Lewandowskiego wpisuje się w ten wyjątkowy trend. Bo akurat z egzorcyzmami przyjdzie się zmierzyć komisarzowi stołecznej policji Krzysztofowi Louvainowi, byłemu esbekowi, nawróconemu i ukrywającemu swoją przemianę duchową.

Warszawą wstrząsnęła właśnie wiadomość o popełnieniu trzech morderstw na dwudziestokilkuletnich mężczyznach. Okazuje się, że wspólnym mianownikiem, łączącym te sprawy, jest grupa wsparcia modlitewnego, prowadzonego przez księdza kanonika, Jana Rybę. Wspomniany ksiądz jest ni mniej, ni więcej, tylko egzorcystą, a zabici mężczyźni byli jednymi z dwunastu pomocników biorących udział w uwolnieniu z mocy Szatana.