Malarz świata ułudy recenzja

"Malarz świata ułudy" to moja drugie spotkanie z pisarzem Kazuo Ishiguro. Tym razem książka nie zachwyciła mnie tak, jak poprzednia "Pejzaż w kolorze sepii." Owszem, pisarz czaruje pięknym, literackim językiem, ale - moim skromnym zdaniem - za dużo w tej powieści filozofowania na temat przeszłości. Ten wątek wydał mi się zdecydowanie bardziej nużący. Opisy zwyczajnego życia bohatera, emerytowanego malarza Masuji Ono, czytałam z dużo większym zainteresowaniem.

Nasz bohater prowadzi normalne życie japońskiego emeryta. Prowadzi rozmowy z córkami, Setsuko i Noriko, i jako ojcu, bardzo zależy mu na ich szczęściu. Jego córki mają całkowicie odmienne temperamenty, starsza Setsuko jest nieśmiała i ustępliwa, młodsza zaś to niespokojny duch, uparta i niepokorna. Dużym zmartwieniem dla Ono jest Noriko, która znajduje się w nie najlepszej kondycji psychicznej. Po zerwanych zaręczynach, przygotowuje się do nowego związku i uroczystości, zwaną miai - czyli oficjalnym, pierwszym spotkaniem rodzin narzeczonych. Dla Ono szczęście córki jest najważniejsze. Czy tym razem uda się doprowadzić do szczęśliwego małżeństwa?

Masuji próbuje okiełznać niepohamowany temperament swojego ośmioletniego wnuka Ichiro. W tej powieści właśnie ten chłopiec wybił mi się na pierwszy plan. Jest niegrzeczny, niesforny i ma okropne maniery, ale wydawało mi się to nadzwyczaj urocze. Rozbawiła mnie wyprawa dziadka z wnukiem do kina na film o potworze czy jego obietnica, że da popróbować chłopcu mały łyczek sake.

Akcja powieści toczy się w powojennej Japonii w latach 1948- 1950. Nasz emerytowany malarz często wspomina czasy swojej młodości, kiedy to on i jego przyjaciele artyści eksplorowali miejski świat ułudy - nocny świat uciech, rozrywek i popijania, co stanowiło tło dla ich obrazów. W opinii innych trwali jakby w uśpieniu i daleko im było do realnego świata. Choć przekonani, że postępuję słusznie, popełniali błędy, i nie zawsze potrafili się do tego przyznać. A czasy się zmieniły i kraj zaczął przypominać małego berbecia, który dopiero uczy się chodzić. Ono prowadzi rozrachunek z przeszłością i przyznaje się do popełnienia wielu błędów.

"Przyznaję, że moje postępowanie było pod wieloma względami wysoce szkodliwe dla naszego narodu, że uczestniczyłem w poczynaniach, które spowodowały niewypowiedziane cierpienia naszego własnego ludu."

"Malarz świata ułudy" to opowieść o próbie rozliczenia się z przeszłością. Autor pokazuje, że przeszłość ma ogromny wpływ na teraźniejszość i, że ta przeszłość dotyka nawet osób najbliższych, mając znaczący wpływ na ich przyszłość.
Książka pod wieloma względami wartościowa, ponieważ daje wiedzę o życiu powojennych Japończyków i pokazuje ich zwyczaje w tamtych czasach. Ta pewno spodoba się czytelnikom, lubiącym nieśpieszną akcję z moralnymi rozważaniami na pierwszym planie.