Ciało obce recenzja

Zupełnie nieświadomie, prawdopodobnie pod wpływem hipnotyzującej okładki, rozpoczynając czytanie tej książki w dłoni trzymałem... kamień. Tak, dobrze czytasz. Kamień, który w tej opowieści pojawił się już na początku.

"Ciało obce" Pauliny Cedlerskiej to opowieść o Weronice i Miłoszu, którzy uciekając przed zrujnowaną przeszłością z Krakowa do małej miejscowości, gdzie zamieszkują w odziedziczonym po zmarłej ciotce domu na Wzgórzach Dylewskich. Rzucili wszystko, by z dala od dużego miasta zacząć wszystko od nowa.

Czy im to się uda? By to sprawdzić, koniecznie sięgnij po tę książkę.

Od pierwszych chwil z tą książką przeczuwałem dziwną więź jaka rozpościerała się miedzy nami. Kamień trzymany w mojej ręce ciążył mi. Czytana historia również przytłaczała. Snułem się powoli, strona po stronie, wchłaniając gęsty niepokój i mrok. Byłem bezbronny wobec ich doświadczeń z przeszłości.

Morderstwa.
Wilgoć w powietrzu.
Nagie ciała.
Przerwane życia.
Brak.

Różne myśli materializowały się w mojej głowie. Blokowały oddech. Zmrażały krew. Ta historia przesiąknięta była wspomnieniami i... mistyfikacją przez co cały czas intrygowała mnie. Udało się autorce zaciekawić mnie i wracając do wydarzeń przeszłych z życia Weroniki i Miłosza utrzymać moje zaciekawienie do samego końca.

Kłamstwa i tajemnice.
Bliskość i poczucie bezpieczeństwa.

Historię poznawałem z dwóch przestrzeni czasowych <wcześniej> oraz <teraz>. Dzięki temu miałem szerszy obraz i mogłem finalnie więcej zrozumieć.

"Prawda to atomy, nie idee".

"Czas nie jest linearny. Można przeżyć to samo, ale inaczej. Podstawiając inne mianowniki, zmieniamy wyniki równania".

Końcówka książki mnie totalnie zaskoczyła. Osłupiałem. Potem znowu. I znowu. Autorka rozegrała mnie po mistrzowsku. "... niemożliwe w przypadku tego, co najgorsze, nie istnieje". Drzemiące demony przeszłości obudziły się. Zostałem wepchnięty w mrok bez nadziei na świt; stworzyła historię, w której odgrywałem przypisaną mi rolę - byłem niewidzialnym obserwatorem, który odczuwał pewnego rodzaju dyskomfort poznając prawdę.

Ta książka osaczyła mnie, wypatroszyła z emocji i pozostawiła w osamotnieniu z poczuciem pustki. Potrzebowałem regeneracji, wyciszenia kotłujących się w głowie myśli, wyrównania bicia serca i oczyszczenia...
"Ciało obce" zostawiło po sobie "niepokojące uczucie ssania w żołądku"...

Polecam! Czytaj!