Grona gniewu recenzja

Od dłuższego czasu, kiełkowała we mnie myśl o przeczytaniu powieści „Grona gniewu”. Wiedziałam, że warto po nią sięgnąć, ale nie do końca docierało do mnie dlaczego. Przede wszystkim, co bywa kluczowe w przekonywaniu kogokolwiek do jakiejkolwiek lektury, John Steinbeck to uznany pisarz i laureat nagrody Nobla z 1962 roku. Jego specjalność stanowią powieści protestu społecznego, uwzględniające lata wielkiego kryzysu w Stanach Zjednoczonych tj. 1929-1939. Autor tworzył na bazie własnych doświadczeń i spostrzeżeń, dzięki czemu mógł pozwolić sobie na przybliżenie ich czytelnikom w wymiarze bliskim namacalnemu. Najsłynniejsze tytuły to „Myszy i ludzie” oraz „Grona gniewu”, te drugie wydane po raz pierwszy w 1939 roku. Co ciekawe, Steinbeck pisał w czasie, gdy większość amerykańskich autorów poszukiwało inspiracji poza swoją ojczyzną. Jednakże on, właśnie wśród najniższych warstw społecznych swego kraju, odnalazł tematy warte poświęcenia im książek najwyższej klasy.

Powieść „Grona gniewu” obejmuje wycinek z życia farmeskiej rodziny, która pozostawia swój dom i wyrusza z Oklahomy na zachód. Do podjęcia takiej decyzji zmuszają ją zmiany w amerykańskich zasadach gospodarowania gruntami oraz co się z tymi wydarzeniami wiąże, pojawiające się liczne żółte ulotki zawierające obietnice atrakcyjnych ofert pracy w Kalifornii. Na pace rozklekotanej ciężarówki kierującej się bezdrożami kolejnych stanów, znajduje się kilka pokoleń rodu – od kilkuletnich dzieciaków, po ciężko schorowanych dziadków, między nimi synowie w buntowniczym wieku, kwitnąca córka o nieprzypadkowym imieniu Róża Saronu (Rose of Sharon – imię inspirowane biblijną różą wyrastającą w trudnych warunkach na pustyni), zrezygnowany wujek oraz oczywiście ojciec, matka i co ciekawe, były pastor.

Od pierwszych stron oczywistym jest, że rozpoczynająca się podróż nie zapowiada się lekko i wypełni ją trud i znój. Zdawać by się mogło, że można przewidzieć co wydarzy się po drodze oraz na kolejnych etapach, ale nie do końca tak jest. Dzięki niebywałemu talentowi autora, proste, chwilami wręcz prymitywne sytuacje, czynności i zachowania ludzkie nabierają głębokiego, wielowymiarowego znaczenia.

Zachęcam, aby nie odkładać tej fenomenalnej lektury na później. Przy niej wszystkie inne bledną i maleją.