Świąteczna mozaika recenzja

[Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Literackim]

Sezon na świąteczne książki rozpoczął się już jakiś czas temu. Ile zdążyliście już przeczytać takich historii? Ja dopiero jedną, ale mamy jeszcze trochę czasu, także mam nadzieję, że coś jeszcze wpadnie w moje ręce. Może macie jakieś polecajki?

Bardzo lubię takie historie, pozwalają wczuć się w ten czas, poczuć klimat świąt, który jest przecież wyjątkowo magiczny.

Dość dawno temu miałam okazję przeczytać kilka książek Nataszy Sochy, dlatego wiedziałam, że nie zawiodę się, sięgając po „Świąteczną mozaikę”. Znacie pióro autorki?

Główną bohaterką książki jest Jaśmina, dwudziestoparolatka, która postanawia wyruszyć w samotną podróż do Wenecji, aby spełnić marzenie swojej matki. Kobieta przez to, że zmaga się z chorobą Alzheimera, nie jest w stanie już go zrealizować.

Jaśmina poznaje w podróży Rafała, który okazuje się niezwykłym wsparciem dla dziewczyny.

Z czasem młoda kobieta odnajduje zapiski matki oraz tajemnicze zdjęcia, a strzępki jej wypowiedzi sugerują, że skrywa jakąś tajemnicę. Dziewczyna nie daje za wygraną i stara się rozwikłać zagadkę, która zdaje się dość poważna.

„Świąteczna mozaika” to poruszająca opowieść o przyjaźni, miłości, a także błędach, które nie zawsze można naprawić. To historia o sile rodziny, odnajdywaniu siebie, a także o wybaczeniu.

Początkowo nie do końca potrafiłam odnaleźć się w historii Jaśminy. Wenecja i Boże Narodzenie trochę mi się gryzły. Byłam przyzwyczajona do trochę bardziej klasycznych świątecznych książek. Na szczęście nie był to główny motyw powieści.

Z czasem, kiedy okazało się, że dziewczyna jest na tropie rodzinnego sekretu, mocno się zaangażowałam i próbowałam razem z nią doszukiwać się sensu w poszlakach, którymi dysponowała.

Choć książka nie do końca wprowadziła mnie w świąteczny nastrój, bardzo dobrze spędziłam z nią czas. Trzymała mnie w napięciu i nie mogłam doczekać się rozwiązania rodzinnej zagadki.

Nie do końca podobał mi się wątek miłosny między Jaśminą i Rafałem. Chłopak od początku wydawał mi się podejrzany, a jego stalkerskie zapędy zapalały w mojej głowie czerwoną lampkę. Na szczęście okazał się wiernym przyjacielem oraz wsparciem, którego dziewczyna potrzebowała.

Autorka zupełnie zaskoczyła mnie sekretem, który skrywała matka Jaśminy. Był on rzeczywiście dość poważny i choć moje myśli podążały w podobnym kierunku, finalnie nie odgadłam tajemnicy.

Postacie drugoplanowe, poza Rafałem, któremu trudno było mi zaufać, były dość barwne i dobrze uzupełniały fabułę.

Książka zdecydowanie jest godna polecenia, choć jak wspominałam, nie jest to typowa świąteczna powieść, do której przywykłam. Jest to powieść z przesłaniem.