Syn mafii. Walka o dziedzica recenzja

Audrey staje przed obliczem władczego bossa nowojorskiej mafii. Salvatore Costello albo odbierze jej życie, albo uczyni swoją żoną. Tajemnica kobiety, za wszelką cenę strzeżona przed światem, znaczy dla niego zbyt wiele, by mógł ryzykować. Najgorszy wróg czai się w ukryciu i czeka tylko na odpowiedni moment, żeby się ujawnić... Miłość, pasja i pożądanie nie idą w parze z mrocznym półświatkiem. Nic nie jest pewne, a śmierć może czyhać na każdym kroku... Czy odważysz się wejść ponownie do świata, z którego już się nie uwolnisz?
.
Przychodzę do was z recenzją drugiego tomu rodziny Costello czyli „Syn mafii. Walka o dziedzica”. Pierwszy tom zostawił mnie w niepewności i nie mogłam się doczekać kolejnego. Czytałam wiele recenzji, że ta część wypadła słabiej od pierwszej, ale to nie prawda. Zależy co kto lubi. Takiego obrotu spraw to ja się nie spodziewałam. Wszystko jest napisane na tym samym poziomie, lecz autorka bardziej skupia się tu na miłości, rodzinie niż na porachunkach gangsterskich i to chyba najbardziej mnie urzekło. Salvatore z twardego, bezwzględnego mężczyzny staje się czułym, opiekuńczym i pełnym emocji facetem. Ta zmiana moim zdaniem wyszła na dobre, przecież nie samą mafią żyje człowiek. Z kolei Audrey stała się waleczną i twardą kobietą, która zrobi wszystko by nikt nie zakłócił im spokoju i tego ciepła rodzinnego. Ryzykuje wszystko dla tego jednego, ukochanego sprzed lat. Wiadomo na początku o zaufanie ciężko, lecz to i tak nie ma znaczenia, bo ona za nim wskoczy w ogień. Walka o dziedzica tak naprawdę się dopiero zaczęła, są wzmianki o tym ale coś czuję, że to jeszcze nie punkt zwrotny. Zakończenie z kolei mnie tak zszokowało, że po ostatnim zdaniu zbierałam szczękę z podłogi. Jak tak można skończyć książkę? Matko święta, zawału prawie dostałam! 😱 Co do fabuły, nie było akcji takich jak w pierwszym tomie, było o wiele spokojniej. Co nie zmienia fakty, że czyta się ją błyskawicznie. Człowiek jest tak ciekawy co będzie dalej, że nie da rady odłożyć tego na później. Uwielbiam czytać książkę z perspektyw innych osób, a nie tylko z punktu widzenia głównego bohatera. Jest to takie urozmaicenie, że czytelnik wczuwa się w emocje innych, widzi pewne rzeczy inaczej. Podsumowując: z całego serca polecam obydwie części. Z racji tego, że historia skończyła się jak skończyła, oczywiście będę czekała na dalszy rozwój tej sytuacji. Nie ukrywam, że ciekawość mnie zżera. 🙈 Gratulacje dla autorki i niech kolejny tom pisze się szybko i ciekawie.