Syn mafii. Walka o dziedzica recenzja

„Chłonę ciepło jego ciała, zapach, bicie serca, które zdaje się być zsynchronizowane z moim. Bum, bum, bum. Są jednością. Biją wspólnym rytmem. Biją dla siebie. Podają sobie ręce. Otaczają się miłością.. Są jednością. Dopóki ich śmierć nie rozłączy. Tak było, jest i będzie..”

Gdy kilka miesięcy temu skończyłam czytać książkę „Syn mafii”, która bardzo mi się podobała, miałam wielki żal do autorki, za to, że urwała w takim, a nie innym momencie. Zostawiła mnie, czytelnika na rozdrożu, z myślami, w jaki sposób to wszystko się skończy. Nic więc dziwnego w tym, że zaczynając czytać „Syn mafii. Walka o dziedzica” pierwsze, o czym myślałam, to, to, w jaki sposób skończy się pamiętna scena w samolocie.

Teraz gdy już jestem po przeczytaniu tej książki, wiem, że warto było czekać, bo kontynuacja losów Sala i Audrey całkowicie spełniła moje oczekiwania, no może oprócz zakończenia, przez które mam ochotę tupać nogami jak małe dziecko.

Autorka kolejny raz sprawiła, że książka wciągnęła mnie od samego początku i nie wypuściła, aż do ostatniej strony. Styl pisania Samanty jest lekki i prosty, a jednocześnie niepozbawiony emocji. Widać dużą pracę, jaka została włożona w ten tom. Kolejny raz autorka pokazała nam nie tylko świetnie skrojony wątek miłosny, ale też obraz mafii, wyjaśniając nam jej struktury, jednocześnie nie sprawiając, by człowiek czuł się przytłoczony nadmiarem informacji.

„Syn mafii. Walka o dziedzica” to zdecydowanie godny następca swojej poprzedniczki. Książka wciągająca, namiętna, zaskakująca i niebezpieczna. Pokazująca, że każdy z nas może mieć dwie zupełnie inne twarze. Mimo wielkiej sympatii do Audrey to właśnie postać Sala była dla mnie najważniejszym punktem tej historii. Autorka tak stworzyła jego postać, by pomimo mroku, jaki w sobie kryje jako capo, w przestrzeni domowej, dla które osób kocha, pokazywał, że może być zupełnie inny. Nie, żeby Audrey mu to ułatwiała, bo kilkukrotnie wystawiała jego cierpliwość na próbę, jednak cieszę się ogromnie, że jego postać od samego początku do końca była wierna swoim przekonaniom.

Jak już wspominałam wyżej, jest jedna rzecz, która w tej historii mi się nie podobała. I tak jak w przypadku pierwszego tomu, tak samo i tu, zakończenie w takim momencie, to jak znęcanie się nad czytelnikiem. Mam wielką nadzieję, że powstanie tom trzeci i przekonamy się, jak zakończy się historia bohaterów.

Jeśli więc nie mieliście jeszcze okazji poznać historii Sala i Audrey, to gorąco was do tego zachęcam. Pozycja obowiązkowa, dla wszystkich fanów romansów mafijnych.

BARDZO POLECAM!!