Mój ojciec jest mordercą recenzja

Pamiętam jak pierwsza część tej historii mnie powaliła autentycznością i brutalnym obrazem rodziny. Nie było wciskania ciemnoty i lukrowanej bajeczki w stylu Hollywood. Naczekałam się na tę książkę, ale czy się opłaciło?

Powieść nie wciąga nas od samego wstępu. Najpierw zostajemy wprowadzani stopniowo w koszmar tej rodziny. Przypominamy sobie o chaosie, jaki uczynił jeden człowiek – potwór – swojej żonie i dzieciom. A gdy już mamy cały obraz, pędzimy kolejką w samo piekło. Odkrywamy nie tylko perswazje zboczonego, sadystycznego Melvina, ale także podziemie i ludzi, którzy zrobią wszystko, by zaspokoić swoje chore potrzeby.

Bohaterowie muszą się zmierzyć ze swoimi największymi lękami. Nie zabraknie tu próby zaufania oraz walki z miłością, jaką muszą uczynić dzieci w stosunku do swoich zwyrodniałych rodziców.
Powieść jest mocna, brutalna i przemyślana, jednak w moim odczuciu troszkę gorsza od poprzedniej. Może to przez rozczarowującego „króla trolli”? A może przez brak emocjonującego zakończenia, jakie było nam dane w pierwszej części? Nie mniej polecam gorąco!